23 Απριλιου σημερα, του Αγιου Γεωργίου

Άγιος Γεώργιος
Ο Άγιος Γεώργιος γεννήθηκε στην Καππαδοκία,ανάμεσα στο 275 και στο 285 και θανατώθηκε το 296 ή το 303μ.Χ.
Οι γονείς του Αγίου Γεωργίου ήταν χριστιανοί, ο πατέρας του είχε ελληνική καταγωγή και ήταν από την Καππαδοκία και ημητέρα του ήταν από την Παλαιστίνη. Όταν ήταν 10 ετών πέθανε ο πατέρας του και η μητέρα του τον πήρε στην περιοχή Λύδδα της Παλαιστίνης όπου τον μεγάλωσε και τον μόρφωσε.
Στην ηλικία των 18 ετών, κατατάχτηκε στον ρωμαϊκό στρατό στη Νικομήδεια.Διακρίθηκε σε πολύ μικρή ηλικία ο Άγιος Γεώργιος και πήρε τον βαθμό του χιλίαρχου.Αργότερα ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός τον έκανε διοικητή με τον τίτλο του κόμη.
Ο Άγιος Γεώργιος ονομάζεται τροπαιοφόρος για την ανδρεία του και για τον ηρωϊσμό του στις μάχες.Ο Διοκλητιανός, αφού αντιμετώπισε τις εξωτερικές απειλές στράφηκε στην αναδιοργάνωση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Αποφάσισε ότι οι υπήκοοί του θα πρέπει να τον λατρεύουν ως θεό και ξεκίνησε διωγμούς κατά των xριστιανών.

Έκλεισε τους χριστιανικούς ναούς, εξόρισε ή βασάνισε και οδήγησε στο μαρτύριο Χριστιανούς που δεν πρόδιδαν την πίστη τους, απομάκρυνε από τον στρατό και τις υπηρεσίες τους Χριστιανούς. Έκανε τρεις συνελεύσεις για να οργανώσει τους διωγμούς, στις οποίες μπορούσαν να είναι παρόντες οι αξιωματούχοι. Ο Άγιος Γεώργιος πήρε το λόγο, ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό και πήρε θέση ενάντια στο διωγμό των Χριστιανών. Ο Διοκλητιανός οργίστηκε και διέταξε τη σύλληψη του Αγίου Γεωργίου.Στην φυλακή βασανίστηκε για την πίστη του και υπέμεινε τους πόνους με προσευχή.Αρχικά τον έδεσαν ξαπλωμένο ανάσκελα και έβαλαν επάνω του έναν μεγάλο βαρύ λίθο.
Στη συνέχεια τον εδεσαν στον τροχό, που είχε περιστρεφόμενα μαχαίρια που έκοβαν τις σάρκες.
Ένας άγγελος ελευθέρωσε τον Άγιο και τα τραύματά του θεραπεύτηκαν. Όταν αυτό έγινε γνωστό, ο Πρωτολέοντας και ο Ανατόλιος παρουσιάστηκαν στον Διοκλητιανό μαζί με χίλιους στρατιώτες και ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό,με αποτέλεσμα ο Διοκλητιανός να διατάξει την θανάτωσή τους.Η μνήμη τους τιμάται στις 23 Απριλίου.
Ο Διοκλητιανός διέταξε τότε να φτιάξουν μια στέρνα, να τη γεμίσουν με ασβέστη και να κλείσουν εκεί τον Άγιο Γεώργιο για τρεις ημέρες. Όταν άνοιξαν την στέρνα,αντί να βρουν το σώμα του Αγίου καμένο και διαλυμένο, τον βρήκαν όρθιο να προσεύχεται. Ο λαός αναγνώρισε το θαύμα κι έλεγε ότι είναι μεγάλος ο Θεός του Γεωργίου,αλλά ο αυτοκράτορας θεώρησε ότι ήταν κάποιου είδους μαγεία.Ο Άγιος Γεώργιος του απάντησε ότι αυτό δεν ήταν μαγεία ή αγυρτεία,αλλά αποτέλεσμα της θείας χάρης και ο Διοκλητιανός διέταξε να πυρακτώσουν μεγάλα σιδερένια παπούτσια και υποχρέωσαν τον Άγιο να περπατήσει φορώντας τα. Ο Άγιος Γεώργιος περπατούσε και προσευχόταν χωρίς να παθαίνει τίποτα.
Βλέποντας τα νέα θαύματα του Αγίου, ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός συνέχισε να πιστεύει ότι ήταν αποτέλεσμα μαγείας και κάλεσε τον μάγο Αθανάσιο.Αυτός έφερε δύο αγγεία με ισχυρά δηλητήρια και ο αυτοκράτορας διέταξε τον Γεώργιο να τα πιει.Ο Άγιος έκανε την προσευχή του,ήπιε τα δηλητήρια και δεν έπαθε τίποτα.Τότε ο Αθανάσιος γονάτισε μπροστά στον Άγιο Γεώργιο και ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό,και θανατώθηκε από τον Διοκλητιανό. Η μνήμη του μάρτυρα Αθανασίου του από μάγων,τιμάται στις 23 Απριλίου. Η Αλεξάνδρα, σύζυγος του αυτοκράτορα Διοκλητιανού, μαζί με τους δούλους της, πίστεψαν στον Χριστό, φυλακίστηκαν από τον Διοκλητιανό και θανατώθηκαν την επομένη.Η μνήμη της βασίλισας Αλεξάνδρας και των υπηρετών της Απολλώ, Ισαακίου και Κοδράτου,που πίστεψαν στον Χριστό και θανατώθηκαν από τον Διοκλητιανό,τιμάται στις 21 Απριλίου.
Ο Άγιος Γεώργιος είδε ενύπνιο,ότι σύντομα θα πάρει τον στέφανο του μαρτυρίου.
Το ξημέρωμα οι στρατιώτες τον παρουσίασαν στον Διοκλητιανό. Ο αυτοκράτορας του ζήτησε να θυσιάσει στον βωμό του Απόλλωνα. Ο Άγιος μπήκε στον ναό του Απόλλωνα, έκανε το σχήμα του σταυρού και τότε το είδωλο του Απόλλωνα έπεσε και κομματιάστηκε.
Ο Διοκλητιανός καταδίκασε τον Άγιο σε θάνατο δια αποκεφαλισμού. Τα λείψανά του μεταφέρθηκαν στην περιοχή Λύδδα της Παλαιστίνης, από τον πιστό του υπηρέτη, Άγιο Πασικράτη. Εκεί, μετά το διάταγμα ανεξιθρησκείας του Μεγάλου Κωνσταντίνου, οι Χριστιανοί ανέγειραν μεγαλοπρεπή Ιερό Ναό αφιερωμένο στον Άγιο Γεώργιο, όπου και κατέθεσαν τα ιερά του λείψανα.

Η μνήμη του Αγίου Γεωργίου τιμάται στις 23 Απριλίου,
αλλά αν η εορτή του πέσει μέσα στη Σαρακοστή, μετατίθεται στην Δευτέρα του Πάσχα.
Η ανακομιδή των ιερών λειψάνων του τιμάται στις 3 Νοεμβρίου.

Απολυτίκιο Αγίου Γεωργίου
"Ως των αιχμαλώτων ελευθερωτής,και των πτωχών υπερασπιστής, ασθενούντων ιατρός, βασιλέων υπέρμαχος,Τροπαιοφόρε Μεγαλομάρτυς Γεώργιε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών."
http://www.matia.gr/7/72/7203/7203_1_1.html

ο Λαικος Μυθος του Δρακου
Μία από τις πιο γνωστές ιστορίες με δράκοντες που αναφέρεται και στις γραφές είναι η γνωστή μάχη του Αγίου Γεωργίου. Υπήρξε ένας φτερωτός πελώριος δράκοντας με μακριά σπειρωτή ουρά και πράσινα λέπια σαν του κροκόδειλου ο οποίος πρόβαλε από τους βάλτους της Σιλέν. Στο πέρασμα του όλα τα πλάσματα, άνθρωποι και ζώα, ασφυκτιούσαν από το δηλητήριο του.

Οι ντόπιοι αγρότες κατάστρωσαν ένα σχέδιο. Έστελναν στον δράκοντα κάθε μέρα από δύο πρόβατα για να κορέσουν την πείνα του θηρίου. Στην αρχή η στρατηγική αυτή έμοιαζε να πετυχαίνει αλλά έφτασε η στιγμή που τα πρόβατα σώθηκαν και το ερπετό βγήκε πάλι για κυνήγι. Τότε ήταν που με βαριά καρδιά ο βασιλιάς συμφώνησε να θυσιάζουν στον τύραννο δράκοντα από ένα παιδί κάθε ημέρα με την ελπίδα να κρατήσουν τον δράκοντα χορτάτο μέχρι κάποιο θαύμα να τους απαλλάξει από τον δαίμονα αυτό.

Αλλά οι ημέρες και οι εβδομάδες περνούσαν και κανένα θαύμα δεν φαινόταν να συμβαίνει. Ώσπου έφτασε το πρωινό όπου ήρθε η σειρά της ίδιας της κόρης του βασιλιά η όμορφη Αλκυόνη να δεθεί στον ξύλινο στύλο που δένονταν και τα υπόλοιπα παιδιά περιμένοντας τον φρικτό τους θάνατο. Κανένας δεν περίμενε πως το θαύμα που τόσο καιρό περίμεναν και τόσο θερμά προσεύχονταν θα γινόταν εκείνη την ημέρα.

Η πριγκίπισσα στεκόταν μόλις λίγα λεπτά όταν το πρόσωπο της χλόμιασε καθώς άκουσε πίσω της να την πλησιάζουν βαριά βήματα σίγουρη πως ο χαμός της πλησίαζε. Γύρισε τρομοκρατημένη το κεφάλι της για να δει τι ή ποιος τα προκαλούσε και αντίκρισε ένα ψηλό ιππότη με ασημένια πανοπλία όπου στον άσπρο θώρακα της υπήρχε ένας ερυθρός σταυρός. Μόλις είχε κατέβει από το κατάλευκο άτι του κρατώντας μια μακριά λόγχη και μια μεγάλη ασπίδα, πλησιάζοντας προς τo τρομοκρατημένο κορίτσι.

Η πριγκίπισσα βλέποντας στο πρόσωπο του νέου τον σωτήρα της δεν δίστασε να του εξηγήσει αμέσως την κατάσταση στην οποία ήταν μπλεγμένη. Εκείνος με την σειρά του της είπε γρήγορα ποιος ήταν. Το όνομα του ήταν Γεώργιος, είχε μεγαλώσει στην ανατολική Τουρκία, στην Καππαδοκία, και ήταν στρατιώτης του Ρωμαϊκού στρατού πριν ασπαστεί τον χριστιανισμό. Τώρα ο μόνος κύριός του ήταν ο Θεός και κήρυττε το λόγο Του όπου και αν πήγαινε.

Στα μάτια του Γεωργίου ο δράκοντας ενσάρκωνε το κακό και όλα για τα οποία είχε πολεμήσει. Έτσι αντί να τραπεί σε φυγή και να σώσει τον εαυτό του, έλυσε το αβοήθητο κορίτσι και την ανέβασε στο άτι του προετοιμάζοντας τον εαυτό του για μάχη με τον τερατώδες αντίπαλο του. Δεν χρειάσθηκε να περιμένει για πολύ. Μέσα από τους βάλτους και χωρίς προειδοποίηση ξεπρόβαλε ένα τεράστιο κεφάλι ερπετού που το κρατούσε ένας πανίσχυρος λαιμός ανοίγοντας δρόμο μέσα από τους πυκνούς θάμνους. Ακολουθούσε ένα ογκώδες σώμα με πελώρια φτερά που κατέληγε σε μια μυτερή ουρά.

Μέσα από τα πολλά ταξίδια του σε πολλές μακρινές και αφιλόξενες περιοχές ο Γεώργιος είχε έρθει αντιμέτωπος με αναρίθμητους εχθρούς, τρομακτικά θηρία και δύσκολες καταστάσεις. Τίποτα όμως δεν θα μπορούσε να τον είχε προετοιμάσει για το τρομερό αυτό πλάσμα που αντίκριζαν τα μάτια του εκείνη την στιγμή. Το στόμα του έσταζε δηλητήριο που όταν ακούμπαγε τη γη ξέραινε τα φυτά και το έδαφος από κάτω του.

Ο δράκοντας κινιόταν γρήγορα ετοιμάζοντας την επίθεση του. Επιτάχυνε το βήμα του καθώς πλησίαζε τον ιππότη και άνοιξε τα πελώρια φτερά του. Ο Γεώργιος κάλυψε ενστικτωδώς την μύτη και τα μάτια του για να καλυφθεί από την δυσοσμία, έσφιξε την λόγχη στην παλάμη του έτοιμος να χτυπήσει με δύναμη τον δράκοντα όταν ξαφνικά τον πλεύρισαν δύο πελώρια φωτεινά άψυχα μάτια. Όπου και αν γύριζε το κεφάλι του έβλεπε μάτια να βγάζουν φλόγες να τον περικυκλώνουν και να τον ζαλίζουν. Μέσα στην ζάλη του σήκωσε την λόγχη του και με όση δύναμη είχε την ώθησε ανάμεσα στα πιο κόκκινα, φωτεινά και τρομακτικά από αυτά.

Μια τρομερή κραυγή διαπέρασε τον αέρα, και τα μάτια ξαφνικά εξαφανίστηκαν. Καθώς η κίνηση τους δεν τον αποπροσανατόλιζε άλλο, ο ιππότης κοίταξε κάτω και είδε τον δράκοντα ζωντανό αλλά θανάσιμα πληγωμένο. Η λόγχη του είχε διαπεράσει το στόμα του βγαίνοντας στο πίσω μέρος του λαιμού του. Στο πληγωμένο σώμα του δράκου είδε πως πάνω στα φτερά του βρίσκονταν πολύχρωμα σχέδια που έμοιαζαν με μάτια και ήταν αυτά που θόλωναν την όραση του.

Εκείνη την στιγμή πλησίασε η πριγκίπισσα με ανακούφιση για την νίκη του Γεωργίου. Έδεσαν με την ζώνη της τον δράκο και με το δυνατό καθαρόαιμο του τον οδήγησαν στο κάστρο. Εκεί ο βασιλιάς υποσχέθηκε στον Γεώργιο πως αν έσφαζε τον δράκο αυτός και οι υπήκοοι του θα βαφτίζονταν χριστιανοί. Έτσι και έγινε, ο ιππότης τους απάλλαξε από τον τύραννο τους και ο βασιλιάς κράτησε την υπόσχεση του. Αφού χαιρέτισε την πριγκίπισσα συνέχισε τον δρόμο του που σύντομα θα τον οδηγούσε να γίνει μάρτυρας του χριστιανισμού.

http://ceramicartdragons.wordpress.com/

Το θαυμα αυτο αποδίδετε στην επιβιωση ενος παναρχαιου εθιμου, της προσφορας ανθρωποθυσιων στους δαιμονες, που καραδοκουσαν στις πηγες των υδατων.ο λαογραφος Νικολαος Πολίτης το θεωρει ως αναβιωση του αρχαιου μυθου του περσεα, που εσωσε την Ανδρομεδα απο το τερας.Ο μυθος ηταν ακομη ζωντανος στην περιοχη της Καππαδοκιας οπου εζησε , εδρασε και μαρτυρισε ο Αγ.Γεωργιος.Η Δρακοκτονια του Αγιου δεν αναφερετε στις αρχικες βιογραφιες του Αγ.Γεωργιου, γιαυτο και μεχρι τον 12ο Αιωνα η εκκλησιαστικη εικονογραφια τον παρουσιαζει πεζο και οχι επι λευκου ιππου να διατρυπα με το δορυ του τον Δρακο,οπως επικρατησε να απεικονιζεται αργοτερα.

Χρονια καλα, με υγεια, υπομονη και κουραγιο σε οσους γιορταζουν σημερα!
Να ειμαστε καλα και να μας χαίρονται!