Focus- Hocus Pocus (live '73)

Focus- Hocus Pocus (live '73)


******************************************
Hocus Pocus by Focus
Album: Moving Waves Released: 1971But for some silly noises which can't really be called vocals, this song is an instrumental. In an interview with the British newspaper New Musical Express in May 1973, lead guitarist Jan Akkerman said "Hocus Pocus" was "just a send-up of those rock groups."

Joke or not, it was a big hit. The album version of this Van Leer/Akkerman composition runs to 6 minutes 42 seconds. The radio edit entered the Billboard Chart at #98 week ending March 3, 1973 and peaked at #9 week ending June 2. In the UK it made the charts the same time as the classic Focus instrumental "Sylvia"; not many groups can boast that.

This instrumental hit is known for its use of yodeling. The song stood out on the radio as there was nothing like it on the airwaves. The song also contains flute, accordion and various vocal sounds.

The song was originally recorded in 1971, but didn't chart as a hit until the faster radio version was recorded and released in 1973.

Focus is a Dutch Progressive Rock band. This is their only hit.

Guitarist Gary Hoey recorded a popular version on his 1993 Animal Instinct album.

http://www.songfacts.com/detail.php?id=8689

Aries: March 21 - April 20

Aries: March 21 - April 20

The first sign of the Zodiac, Aries symbolizes new beginnings. Arians tend to be aggressive and direct in expressing themselves, and are happiest when they can get something started and lead the way. Their key phrase is "I am." Ruled by the planet Mars, this fire sign is adventurous, impulsive and full of energy. When first meeting the "ram," one's impression is of someone who's exciting, vibrant and extremely talkative. Arians happily offer their opinions on any and all topics, naturally migrating toward the center of the action. When associating yourself with an Aries, you are destined for a wild ride, if in fact you can keep up with their pace.

Josephine Wall

The Passenger - Iggy Pop

The Passenger - Iggy Pop

I am the passenger
And I ride and I ride
I ride through the citys backside
I see the stars come out of the sky
Yeah, theyre bright in a hollow sky
You know it looks so good tonight
I am the passenger
I stay under glass
I look through my window so bright
I see the stars come out tonight
I see the bright and hollow sky
Over the citys a rip in the sky
And everything looks good tonight
Singin la la la la la-la-la la
La la la la la-la-la la
La la la la la-la-la la la-la
Get into the car
Well be the passenger
Well ride through the city tonight
See the citys ripped insides
Well see the bright and hollow sky
Well see the stars that shine so bright
The sky was made for us tonight
Oh the passenger
How how he rides
Oh the passenger
He rides and he rides
He looks through his window
What does he see?
He sees the bright and hollow sky
He see the stars come out tonight
He sees the citys ripped backsides
He sees the winding ocean drive
And everything was made for you and me
All of it was made for you and me
cause it just belongs to you and me
So lets take a ride and see whats mine
Singing...
Oh, the passenger
He rides and he rides
He sees things from under glass
He looks through his windows eye
He sees the things he knows are his
He sees the bright and hollow sky
He sees the city asleep at night
He sees the stars are out tonight
And all of it is yours and mine
And all of it is yours and mine
Oh, lets ride and ride and ride and ride...
Singing...
**************************************
The Passenger by Iggy Pop

Album: Lust For Life Released: 1977This song was written by Iggy Pop while riding in the S-Bahn (suburban metro railway) in Berlin. The lyrics reflect the nomadic, loner spirit of a Punk outcast.

David Bowie originally sang backup vocals for the repeated "La-La"s in the chorus.

This was also released as the B-side of the album's only single, "Success." In 1998 it became a #22 hit in the UK after featuring in a Toyota Avensis TV advert.

The music was written by Ricky Gardiner, a former member of the Prog Rock band Beggars Opera. He was idly strumming on his guitar while sitting under the apple blossom near his rural home when he came up with "The Passenger" chord sequence. In The Independent newspaper October 14, 2005 he recalls, "It was a case of the chord sequence 'slipping through' while I was lost in the glory of a beautiful spring morning."

Gardiner was a session guitarist on the Lust For Life sessions. He says in the same article, "When I was invited to join David and Iggy in Berlin, I did not realize that they needed material, so I was unprepared when they asked me if I had anything." Gardiner played them his chord sequence on an unplugged Stratocaster. Pop completed the lyrics, inspired, he said, by a Jim Morrison poem.

The album was being recorded during a self-imposed "exile" in Berlin, Germany, where Iggy Pop and his friend David Bowie undertook to wean themselves off their drug habits, a move they later admitted was only moderately successful, as they could not resist the hedonistic nightlife the city had to offer.

This song did become a minor hit in the UK prior to Iggy Pop's re-released original version. In 1987 Siouxsie & The Banshees peaked at #41 with their cover. In 1995 INXS's Michael Hutchence recorded a version, which is featured on the Batman Forever soundtrack.

Born on April 21, 1947, in Muskegon, Milwaukee, Iggy Pop (real name James Newell Osterberg) was raised by his parents in a trailer park. He formed the Stooges in 1967 with guitarist Ron Asheton his drummer brother Scott and bassist Dave Alexander. Elektra Records signed the quartet in 1968, issuing their self-titled debut a year later, and a follow-up in 1970, Funhouse. Although both records sold poorly upon release, both have become Rock classics and can be pointed to as the official beginning of what would become known as Punk Rock. They disbanded in 1974 and Iggy Pop embarked on a solo career. In 1986 he had his first hit single on both sides of the Atlantic with a cover of "Real Wild Child." In 1991 he had his biggest American hit with the #28 "Candy" and In 1996 he returned to the UK Top 40 when the nearly 20-year-old title-track from Lust For Life was re-released after being used prominently on the hit movie soundtrack for Trainspotting.

In an interview with Q magazine January 2008, Iggy Pop talked about how he and Bowie still had to do the everyday things during their "exile" in Berlin: "Living in a Berlin apartment with Bowie and his friends was interesting. Who did the chores? Well, I seem to remember doing a little hovering. The big event of the week was Thursday night. Anyone who was still alive and able to crawl to the sofa would watch Starsky And Hutch."

http://www.songfacts.com/detail.php?id=8221

OSTROV - 2005

Αυτή η ταινία που έχει παιχθεί στο εξωτερικό αλλά και στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης δείχνει τα πράγματα τόσο ωμά που θα τρομάξει όλους εμάς που ζούμε μέσα στις ανέσεις και κριτικάρουμε τους άλλους
Αλήθεια μπορεί ένα ζευγάρι μπότες μόνο να σταθεί εμπόδιο μπροστά στην λύτρωση της ψυχής μας ;
Μια μοναδική ταινία με Ελληνικούς υπότιτλους.
Η Ταινία που ξεχώρισε στο Φεστιβάλ Βενετίας το 2005
Μια δυνατή ταινία από τον Pavel Lounguine (Taxi blues, Luna park).
Μια ταινία που επαναπροσδιορίζει την πίστη ως ιδανικό
http://ostrov-greek.blogspot.com/

Bill Withers - Ain't No Sunshine

Bill Withers - Ain't No Sunshine


Ain't no sunshine when she's gone.
It's not warm when she's away.
Ain't no sunshine when she's gone
And she's always gone too long anytime she goes away.

Wonder this time where she's gone,
Wonder if she's gone to stay
Ain't no sunshine when she's gone
And this house just ain't no home anytime she goes away.

And I know, I know, I know, I know, I know,
I know, I know, I know, I know, I know, I know, I know,
I know, I know, I know, I know, I know, I know,
I know, I know, I know, I know, I know, I know, I know, I know

Hey, I ought to leave the young thing alone,
But ain't no sunshine when she's gone, only darkness everyday.
Ain't no sunshine when she's gone,
And this house just ain't no home anytime she goes away.

Anytime she goes away.
Anytime she goes away.
Anytime she goes away.
Anytime she goes away.
*********************************************
Ain't No Sunshine by Bill Withers

Album: Just As I Am Released: 1971Withers: "I was watching a movie called Days Of Wine And Roses (1962) with Lee Remick and Jack Lemmon. They were both alcoholics who were alternately weak and strong. It's like going back for seconds on rat poison. Sometimes you miss things that weren't particularly good for you. It's just something that crossed my mind from watching that movie, and probably something else that happened in my life that I'm not aware of."

This was Withers' first hit. After spending 9 years in the US Navy, he had a job at a factory making parts for airplanes when he was introduced to Booker T. Jones from Booker T. & the MG's. Booker was an elite session musician with Stax Records, where Otis Redding, Wilson Pickett and many other Soul legends recorded. He brought in some other top-notch musicians, including Stephen Stills on lead guitar, and produced this album for Withers, who was 32 when it was recorded.

This was released as the B-side to another song called "Harlem." Disc jockeys played this as the single instead and it became a hit.

All the instruments on this are acoustic.

The part where Withers repeats "I know, I know," has become a very recognizable piece of the song, but it wasn't what he had in mind. Explains Withers:
"I wasn't going to do that, then Booker T. said, 'No, leave it like that.' I was going to write something there, but there was a general consensus in the studio. It was an interesting thing because I've got all these guys that were already established, and I was working in the factory at the time. Graham Nash was sitting right in front of me, just offering his support. Stephen Stills was playing and there was Booker T. and Al Jackson and Donald Dunn - all of the MGs except Steve Cropper. They were all these people with all this experience and all these reputations, and I was this factory worker just sort of puttering around. So when their general feeling was, 'Leave it like that,' I left it like that."

The MGs were the backup band for Otis Redding when he recorded "Dock Of The Bay" in 1967. The famous whistling in the third verse of that song was something Redding did to fill time until he could fill it in with some words. He never had the chance because he died in a plane crash 3 days later. The whistling stayed, just like Withers' verse of "I knows."

This did not chart in the UK, but Michael Jackson's cover hit #8 there in 1972.

Withers performed this on an episode of The Old Grey Whistle Test, a British TV show that ran from 1971-1987 and featured a variety of musical guests. In the '70s, the show was shot in a small studio with no audience, which resulted in more relaxed performances where the artists could concentrate on their music. Withers' appearance is considered a classic from the show, and was included in a DVD compilation released in 2001.

Won the Grammy for Best R&B Song in 1972.

A British duo called Lighthouse Family recorded this in 1999. Their version was used in the Julia Roberts/Hugh Grant movie Notting Hill.

Besides Michael Jackson, this has been covered by many artists in a wide range of styles. Paul McCartney, Isaac Hayes, Lionel Hampton, Prince, Sting, Kenny Rogers and Tom Jones have all recorded it. It was also sampled by rapper DMX for his 2001 song "No Sunshine."

Sax player Grover Washington became the first person to cover one of Withers' songs when he did an instrumental version shortly after Withers released his. In 1981, Washington and Withers teamed up to record "Just The Two Of Us." (Thanks to Bill Withers for speaking with us about this song. Read his full interview in the Songfacts Interviews. His website is billwithersmusic.com.) http://www.songfacts.com/int/2007/06/bill-withers.html

http://www.songfacts.com/detail.php?id=664

Hotel California - Eagles

Hotel California Live - Eagles

On a dark desert highway, cool wind in my hair
Warm smell of colitas, rising up through the air
Up ahead in the distance, I saw a shimmering light
My head grew heavy and my sight grew dim
I had to stop for the night
There she stood in the doorway;
I heard the mission bell
And I was thinking to myself,
this could be heaven or this could be hell
Then she lit up a candle and she showed me the way
There were voices down the corridor,
I thought I heard them say...

Welcome to the hotel california
Such a lovely place
Such a lovely face
Plenty of room at the hotel california
Any time of year, you can find it here

Her mind is tiffany-twisted, she got the mercedes bends
She got a lot of pretty, pretty boys, that she calls friends
How they dance in the courtyard, sweet summer sweat.
Some dance to remember, some dance to forget

So I called up the captain,
please bring me my wine
He said, we havent had that spirit here since nineteen sixty nine
And still those voices are calling from far away,
Wake you up in the middle of the night
Just to hear them say...

Welcome to the hotel california
Such a lovely place
Such a lovely face
They livin it up at the hotel california
What a nice surprise, bring your alibis

Mirrors on the ceiling,
The pink champagne on ice
And she said we are all just prisoners here, of our own device
And in the masters chambers,
They gathered for the feast
The stab it with their steely knives,
But they just cant kill the beast

Last thing I remember, I was
Running for the door
I had to find the passage back
To the place I was before
relax, said the night man,
We are programmed to receive.
You can checkout any time you like,
But you can never leave!
****************************
Hotel California by Eagles

Album: Hotel California Released: 1976This is about materialism and excess. California is used as the setting, but it could relate to anywhere in America. Don Henley in the London Daily Mail November 9, 2007 said: "Some of the wilder interpretations of that song have been amazing. It was really about the excesses of American culture and certain girls we knew. But it was also about the uneasy balance between art and commerce."

On November 25, 2007 Henley appeared on the TV news show 60 Minutes, where he was told, "everyone wants to know what this song means." Henley replied: "I know, it's so boring. It's a song about the dark underbelly of the American Dream, and about excess in America which was something we knew about."

Don Henley: "We were all middle-class kids from the Midwest. Hotel California was our interpretation of the high life in Los Angeles.

This won the 1977 Grammy for Record Of The Year. The band did not show up to accept the award, as Don Henley did not believe in contests.

Don Felder got the ball rolling on this. He had the chord progressions and took it to Don Henley and Glenn Frey. They put the words down, then Joe Walsh wrote all the guitar parts and arranged them for everyone.

"Colitas," in the line "Warm smell of colitas," is often interpreted as a flower or a sexual reference. It is a Spanish word translated to Henley by the Eagles Mexican-American road manager meaning "Little Buds," and is a reference to marijuana.

This was recorded at 3 different sessions before the Eagles got the version they wanted. The biggest problem was finding the right key for Henley's vocal.

The line "They stab it with their steely knives but they just can't kill the beast" is a reference to Steely Dan. The bands shared the same manager and had a friendly rivalry. The year before, Steely Dan included the line "Turn up the Eagles, the neighbors are listening" on their song "Everything You Did."

Don Felder and Joe Walsh played together on the guitar solos, creating the textured sound.

he lyrics for the song came with the album. Some people thought the line "She's got the Mercedes Bends" was a misspelling of "Mercedes Benz," and wrote Henley to complain. The line was a play on words.

Glenn Frey: "That record explores the under belly of success, the darker side of Paradise. Which was sort of what we were experiencing in Los Angeles at that time. So that just sort of became a metaphor for the whole world and for everything you know. And we just decided to make it Hotel California. So with a microcosm of everything else going on around us."

When the Eagles got back together in 1994, they recorded a live version of this for an MTV special that was included on their album Hell Freezes Over. The album was #1 in the US its first week.

All 7 past and present members of the Eagles performed this in 1998 when they were inducted into the Rock And Roll Hall Of Fame.

The hotel on the album cover is the Beverly Hills Hotel, known as the Pink Palace. It is often frequented by Hollywood stars. The photo was taken by photographers David Alexander and John Kosh, who sat in a cherry-picker about 60 feet above Sunset Boulevard to get the shot of the hotel at sunset from above the trees. The rush-hour traffic made it a harrowing experience. Check out the hotel. http://www.songfacts.com/songimages/1121.jpg

Although it is well known that Hotel California is actually a metaphor, there are several strange Internet theories and urban legends about the "real" Hotel California. Some include suggestions that it was an old church taken over by devil worshippers, a psychiatric hospital, an inn run by cannibals or Aleister Crowley's mansion in Scotland. It's even been suggested that the "Hotel California" is the Playboy Mansion.

The music may have been inspired by the 1969 Jethro Tull song "We Used to Know," from their album Stand up. The chord progressions are nearly identical, and the bands toured together before the Eagles recorded it. In a BBC radio interview, Jethro Tull frontman Ian Anderson said laughingly that he was still waiting for the royalties.

In Chicago at the time of this song's popularity many people called Cook County jail "Hotel California" because it is on California street. The name stuck and now people of all ages and races refer to the jail by this nickname.

Don Felder: "I had just leased this house out on the beach at Malibu, I guess it was around '74 or '75. I remember sitting in the living room, with all the doors wide open on a spectacular July day. I had this acoustic 12-string and I started tinkling around with it, and those Hotel California chords just kind of oozed out. Every once in a while it seems like the cosmos part and something great just plops in your lap."

An alternative interpretation of the meaning of the lyrics is that the song is a description of the journey from Need to Love and Marriage to Divorce and ultimately to the impossibility of regaining the life and happiness of the pre-divorce state.
Initially the traveler is feeling the need of a relationship ("My head grew heavy and my sight grew dim, I had to stop for the night"). The traveler meets his love and gets married ("There she stood in the doorway. I heard the mission bell"). A marriage commitment opens up the possibility of happiness but also the traveler is aware and vulnerable to the possibility of intense unhappiness ("And I was thinking to myself, this could be heaven or this could be hell")
Unfortunately the marriage dissolves and his love becomes obsessed with money ("Her mind is Tiffany-twisted") where Tiffany" refers to the very expensive jewelry store, Tiffany & Co. With the divorce there is the division of property - she got the Mercedes Benz. After the breakup when he sees her with any guys she reassures him that the pretty, pretty boys" are just friends." In this new world of being single the other singles he meets do their dance in the courtyard" of life. They generally fall into two groups: There are those who can't stop talking about their Ex ("Some dance to remember") and there are those who don't what to say anything at all about their past marriage ("some dance to forget").
Now in this world of being divorced he longs to return the pre-divorced state of happiness ("So I called up the captain, please bring me my wine"), but he finds that his happiness is now irrevocably in the past ("We haven't had that spirit here since 1969").
Deep into the post-divorce single's scene with "mirrors on the ceiling, the pink champagne on ice" he is reminded that "we are all just prisoners here, of our own device." He and others want this divorce nightmare to be over, yet - "they stab it with their steely knives, but they just can't kill the beast." Now frustrated, he panics and is "running for the door. I had to find the passage back to the place I was before" But he is brought up short when the night man informs him that "You can checkout any time you like (commit suicide), but you can never leave" (become pre-divorced).
There are two choruses in the song and each mention the "Hotel California." Around the time the song was written, California was experiencing the highest divorce rate in the nation. Each chorus has lines that remember his past marriage ("Such a lovely place") and his past lover ("Such a lovely face"). The first chorus indicates that there can always be more divorces ("Plenty of room at the Hotel California, any time of year, you can find it here"). The second chorus points out that as a part of divorce you will always "bring your alibis."

The Hotel California album is #37 on the Rolling Stone list of the 500 Greatest Albums of all time. According to the magazine, Don Henley said that the band was in pursuit of a note perfect song. The Eagles spent 8 months in the studio polishing take after take after take. Henley also said, "We just locked ourselves in. We had a refrigerator, a ping pong table, roller skates and a couple cots. We would go in and stay for 2 or 3 days at a time."

According to a reader-submitted poll for Guitar World magazine, the guitar solo for this song is ranked #8 out of 100.

http://www.songfacts.com/detail.php?id=1121

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ - το τέλος της ιστορίας

Ο Μέμος αφέθηκε ελεύθερος και πάλι μέσα στη λίμνη. Ήταν ένα γκρίζο πρωινό του Οκτώβρη κι η λίμνη ήταν ακόμα σκοτεινή. Ο Μέμος, ζαλισμένος από τη διαδρομή, πήγε αμέσως και κρύφτηκε πίσω από ένα βραχάκι και προσπαθούσε να συνειδητοποιήσει τι είχε συμβεί. Ο κυρ Διονύσης έμεινε για λίγο να τον ψάχνει με το βλέμμα του και μετά απομακρύνθηκε.
Δεν πέρασε πολύ ώρα και διάφορα χρυσόψαρα άρχισαν να μαζεύονται γύρω από τον σαστισμένο φίλο τους. Γνωστοί, άγνωστοι, συγγενείς, το νέο διαδόθηκε γρήγορα μέχρι την άλλη μεριά της λίμνης κι όλοι έσπευσαν να δουν το χρυσόψαρο «ήρωα» που κατάφερε να ξαναγυρίσει στη λίμνη μετά από μήνες αιχμαλωσίας. Ποτέ στο παρελθόν δεν είχε ξαναγίνει κάτι τέτοιο! Μετά από μια ώρα είχε στηθεί πανηγύρι κανονικό! Μόνο που ο Μέμος δεν μπορούσε να χαρεί το κατόρθωμά του, δεν ένιωθε σε καμιά περίπτωση νικητής, ούτε ήρωας. Ήταν τόσο δυστυχισμένος όσο ποτέ πριν στη ζωή του. Πού ήταν η Λέλα του; Πού ήταν η αγαπημένη του; Τι νόημα είχε αυτός ο άθλος χωρίς εκείνην;
«Μέμο παιδί μου! Δεν το πιστεύω ότι σε ξαναβλέπω! Μέμο, αγόρι μου, να’ξερες πόσο μου έλειψες παιδί μου! Ο Θεός άκουσε τις προσευχές μου και σ’έφερε πίσω, τι ευτυχία είναι αυτή!» Ο Μέμος γύρισε και κοίταξε τη μητέρα του που κολυμπούσε προς τη μεριά του κλαίγοντας από χαρά. Την αγκάλιασε κι άρχισε να κλαίει κι εκείνος. Ποτέ κανείς δεν τον είχε δει ξανά να κλαίει.
«Κλαις αγόρι μου; Γιατί κλαις; Γύρισες πάλι κοντά μας, γιατί δεν είσαι χαρούμενος;» τον ρώτησε εκείνη τρυφερά.
«Μάνα, που να στα λέω. Αν ήξερα ότι θα γίνονταν έτσι τα πράγματα, θα έμενα στο ενυδρείο. Εκεί γνώρισα μια χρυσοψαρίνα και την αγάπησα όσο με αγάπησε κι αυτή. Καταστρώσαμε ολόκληρο σχέδιο για να καταφέρουμε να γυρίσουμε μαζί στη λίμνη κι εκείνη τώρα χάθηκε, ούτε ξέρω που την πήγαν! Την πήρα στο λαιμό μου μάνα, καταλαβαίνεις; Εκείνη ήθελε να γυρίσω στη λίμνη γιατί ένιωθα νοσταλγία εκεί και μου λείπατε όλοι και θέλησε να έρθει μαζί μου, τέτοια θυσία έκανε για μένα. Αλλά κάτι δεν πήγε καλά, δεν καταλαβαίνω, γιατί δεν την πέταξε μαζί μου στη λίμνη ο κυρ Διονύσης, γιατί, γιατί;»
«Ηρέμησε αγόρι μου, εσύ γύρισες κι είσαι καλά, αυτό έχει σημασία! Από χρυσοψαρίνες εδώ άλλο τίποτα, θα βρεις άλλη, θα την ξεχάσεις.»
«Πώς μπορείς να λες κάτι τέτοιο; Οι δικοί της οι γονείς μας συμπαραστάθηκαν, μας βοήθησαν, πίστεψαν στην αγάπη μας. Εσύ πώς μπορείς να είσαι τόσο σκληρή; Δε βλέπεις ότι υποφέρω;»
«Επειδή το βλέπω, γι αυτό σου μιλάω έτσι. Τι άλλο να κάνεις αγόρι μου; Μπορείς να κάνεις κάτι τώρα πια;»
«Δεν ξέρω τι μπορώ να κάνω, πάντως δε θα ησυχάσω αν δε βρω τη Λέλα!», είπε ο Μέμος κι έφυγε μακριά απ’όλους.
Τις επόμενες μέρες ο Μέμος, αν και ελεύθερος πια στο φυσικό του περιβάλλον, ήταν σα θηρίο στο κλουβί. Δεν ήθελε να μιλάει με κανέναν, είχε βαρεθεί να τον ρωτάνε όλοι τα ίδια πράγματα. Κανείς εξάλλου δεν καταλάβαινε τον πόνο του και μερικοί «φίλοι» τον κορόιδευαν πίσω από την πλάτη του. Τα βράδια ξαγρυπνούσε κοιτώντας το φεγγάρι, όπως ακριβώς το ονειρευόταν όταν ήταν στο ενυδρείο. Τώρα όμως μετάνοιωνε κι ένιωθε τόσο βλάκας που πήρε αυτή την απόφαση. Και τι δεν θα έδινε να ήταν πίσω στο ενυδρείο – ακόμα και σε γυάλα – αρκεί να είχε κοντά του τη Λέλα του. Με τον σκληρό τρόπο συνειδητοποίησε ότι πιο μεγάλη σημασία από το μέρος που ζεις έχει το ποιόν έχεις δίπλα σου για να ζεις μαζί. Πόσο λάθος έκανε και πόσο πολύ τον πονούσε που την έχασε...
Πέρασε έτσι ένας ολόκληρος μήνας. Ο χειμώνας είχε μπει για τα καλά κι η θερμοκρασία στη λίμνη είχε πέσει αισθητά. Ο Μέμος ήταν συνηθισμένος, δεν τον ενδιέφερε. Σκεφτόταν πόσο θα κρύωνε η μικρή του Λέλα αν ήταν εδώ μαζί του κι αναρωτιόταν αν θα κατάφερνε να κρατήσει την υπόσχεση που είχε δώσει στον πατέρα της ότι θα φρόντιζε να της εξασφαλίσει τις καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Τι σημασία είχε όμως τώρα πια; Πιθανόν εκείνη να είχε γυρίσει ήδη πίσω στους δικούς της κι ίσως τελικά να ήταν καλύτερα χωρίς αυτόν. Μόνο κακό της είχε κάνει από τότε που μπήκε στη ζωή της. Καλύτερα να τον ξεχνούσε και να ζούσε ευτυχισμένη.
Εκείνος όμως δεν ήταν. Ποτέ δε θα ήταν το ίδιο χωρίς τη Λέλα. Η αγάπη είναι να μην την γνωρίσεις. Άμα την γνωρίσεις και την νιώσεις, ποτέ δε γίνεσαι όπως πριν. Όπου κι αν πήγαινε την έβλεπε μπροστά του. Όποια χρυσοψαρίνα κοιτούσε την σύγκρινε με την Λέλα. Και φυσικά καμιά δεν ήταν τόσο όμορφη και τόσο καλή. Οι δικοί του τον μάλωναν γιατί ζούσε ριψοκίνδυνα, σα να μην τον ενδιέφερε για τη ζωή του. Κι ήταν αλήθεια, δεν τον ενδιέφερε. Ο χρόνος για τον Μέμο είχε σταματήσει στη στιγμή που είδε την αγαπημένη του για τελευταία φορά μέσα σε κείνη την πλαστική σακουλίτσα.
Μια μέρα που έβρεχε πολύ κι όλα τα ψάρια είχαν μείνει κρυμμένα στις φωλιές τους, ο Μέμος πήγε στο σημείο απ’όπου τον είχε πιάσει ο κυρ Διονύσης. Πήγαινε συχνά εκεί, ελπίζοντας να τον ξαναδεί και – γιατί όχι – να τον ξαναπιάσει. Ανέβηκε όσο πιο ψηλά μπορούσε στην επιφάνεια, αλλά η βροχή τον εμπόδιζε να δει έξω. Άκουσε ανθρώπινες φωνές κι η καρδιά του πετάρισε. Έκανε υπερ-ψάρινη προσπάθεια να βγει όσο πιο ψηλά μπορούσε στην επιφάνεια. Διέκρινε ανθρώπινες μορφές κι άκουσε χαρούμενες φωνές. Ήταν παιδιά. Πάλι κάποια εκδρομή σχολείου προφανώς - αλλά μ’αυτό τον καιρό; Έμεινε εκεί προσπαθώντας ν’ακούσει τι έλεγαν. Κάποιο παιδάκι τον είδε κι έσκυψε προς το μέρος του. Ο Μέμος άκουσε τους υπόλοιπους να του φωνάζουν «έλα, θα γίνουμε μούσκεμα, πάμε να φύγουμε από δω!», αλλά εκείνο επέμενε να δει τον Μέμο από πιο κοντά. Ξαφνικά ακούστηκε ένας μεγάλος θόρυβος κι ο Μέμος είδε το παιδί να πέφτει μέσα στη λίμνη! Τρόμαξε πολύ κι έκανε να φύγει, αλλά η περιέργεια τον κράτησε εκεί. Με τη φασαρία βγήκαν κι άλλα ψάρια απ’τις φωλιές τους κι έτρεξαν να δουν τι συνέβαινε. Το παιδάκι τα είχε χάσει εντελώς και χτυπιόταν μέσα στο νερό, μην ξέροντας προς τα που είναι η επιφάνεια.
Ο Μέμος τότε, χωρίς κανένα δισταγμό, πήγε κοντά στο παιδί και πιάνοντας με το στόμα του μια τούφα απ’τα μαλλιά του, προσπάθησε να τον τραβήξει προς τα πάνω. Ήταν ανώφελο, το παιδάκι χτυπιόταν σαν τρελό. Ο Μέμος δεν το έβαλε κάτω και φώναξε όλους όσους κοιτούσαν από γύρω σε βοήθεια. Με ικανότητες πραγματικού αρχηγού, τους έπεισε μέσα σε δευτερόλεπτα να ξεπεράσουν το φόβο τους και να τον ακολουθήσουν στην προσπάθειά του. Έτσι, περίπου 15 χρυσόψαρα, βούτηξαν από μια τούφα μαλλιά ο καθένας τους και κατάφεραν να κάνουν το παιδάκι να σηκώσει το κεφάλι του προς τη σωστή κατεύθυνση και να βρει τον προσανατολισμό του προς την επιφάνεια. Εκείνο τότε με γρήγορες κινήσεις βγήκε έξω απ’το νερό κι ανέπνευσε με ανακούφιση. Τα ψάρια εξαφανίστηκαν και πάλι στις φωλιές τους και μόνο ο Μέμος έμεινε να κοιτάζει από κοντά το παιδάκι που το τραβούσαν οι φίλοι του τώρα έξω από το νερό.
Ήταν φανερά σοκαρισμένο και προσπαθούσε να εξηγήσει στους άλλους τι συνέβει, αλλά φυσικά κανείς δεν τον πίστεψε. «Τα χρυσόψαρα σε τράβηξαν από τα μαλλιά και βγήκες στην επιφάνεια; Πολλά έργα φαντασίας βλέπεις τελευταία», του έλεγαν γελώντας. Εκείνος όμως γύρισε και κοίταξε τον Μέμο που παρέμενε κοντά στην επιφάνεια του νερού και πριν τον πάρουν οι φίλοι του να φύγουν, του φώναξε: «Σ’ευχαριστώ και σένα και τους φίλους σου! Δε θα σε ξεχάσω ποτέ, θα έρθω να σε ξαναβρώ!».
Μετά από αυτό το περιστατικό ο Μέμος είχε πλέον αποκτήσει τη φήμη του σούπερ ήρωα στη λίμνη! Όλοι τον θεωρούσαν αρχηγό τους, τον θαύμαζαν και τον ακολουθούσαν πιστά. Όλες οι χρυσοψαρίνες ήθελαν να τον πάρουν γι άντρα τους και καθημερινά τον πολιορκούσαν. Η καρδιά του Μέμου όμως χτυπούσε μόνο για τη Λέλα. Δεν είχε πάψει στιγμή να την σκέφτεται και να ελπίζει ότι θα την ξαναβρεί.
Μερικές μέρες μετά το περιστατικό με το παιδάκι, ένα Κυριακάτικο ηλιόλουστο πρωινό του Νοέμβρη πολύς κόσμος είχε βγει βόλτα στη λίμνη, να δουν τα χρυσόψαρα και να τα ταϊσουν όπως συνήθιζαν. Ο Μέμος τα βαριόταν όλα αυτά και ποτέ δεν πήγαινε με τους άλλους κοντά στον κόσμο. Όμως εκείνη τη μέρα, ο κολλητός του φίλος ο Μπομπ ήρθε και τον φώναξε.
«Έλα Μέμο! Σε ψάχνει εκείνο το παιδάκι που είχαμε σώσει! Το είδα καθαρά, είναι το ίδιο παιδάκι και φέρνει γύρω γύρω τη λίμνη ψάχνοντας να βρει εσένα!»
«Άσε με βρε Μπομπ στην ησυχία μου. Τι ψάχνει να με βρει να με κάνει; Να μου ρίξει φαγητό; Δε θέλω, πήγαινε εσύ».
«Έλα σου λέω! Να δεις το καημένο με τι αγωνία σε ψάχνει! Κρίμα είναι, έλα!»
Ο Μέμος ακολούθησε τελικά τον φίλο του απρόθυμα, μόνο και μόνο για να του κάνει το χατήρι. Εντόπισαν εύκολα το παιδάκι μέσα σε όλο τον κόσμο, τον είχαν δει από πολύ κοντά εξάλλου εκείνη την άτυχη μέρα. Καθόταν στεναχωρημένο κι απογοητευμένο κοντά στην άκρη της λίμνης. Ο Μέμος πλησίασε και έβγαλε το κεφάλι του απ’το νερό δημιουργώντας παφλασμό. Αυτό του τράβηξε την προσοχή κι αμέσως τον είδε!
«Γειά σου ψαράκι! Εσένα έψαχνα να βρω! Είσαι το πιο όμορφο και το πιο θαρραλέο χρυσόψαρο σε όλη τη λίμνη! Το ξέρω ότι μ’έσωσες εκείνη τη μέρα κι ας μη με πιστεύει κανείς. Με λένε Κωστή και σου έχω φέρει ένα δώρο. Εγώ τ’αγαπάω πολύ τα χρυσόψαρα και τα λυπάμαι να τα κρατάω αιχμάλωτα. Προτιμώ να έρχομαι να τα βλέπω εδώ να κολυμπούν ελεύθερα. Μου έφεραν κι εμένα ένα χρυσόψαρο πριν από λίγο καιρό, πολύ όμορφο, αλλά πολύ δυστυχισμένο. Ήταν άρρωστο κι ήθελα να το κάνω καλά, αλλά δεν τα καταφέρνω. Πιστεύω πως εδώ θα είναι πολύ καλύτερα, μαζί σας. Είναι κοριτσάκι, πολύ όμορφο, χρυσό στην κυριολεξία! Την εμπιστεύομαι σε σένα. Να γίνετε φίλοι, να την φροντίζεις και θα έρχομαι κάθε Κυριακή να σας βλέπω».
Λέγοντας αυτά ο Κωστής, άνοιξε την τσάντα του κι έβγαλε από μέσα μια σακουλίτσα μ’ένα χρυσόψαρο. Ο Μέμος που μέχρι εκείνη τη στιγμή άκουγε με περιέργεια τα όσα του έλεγε ο μικρός του φίλος, κάρφωσε τα μάτια του στη σακούλα κι η καρδιά του σταμάτησε. Όσο η σακούλα πλησίαζε το νερό νόμιζε πως ονειρευόταν. Ήταν αλήθεια ή γι άλλη μια φορά η επιθυμία του τον έκανε να βλέπει παραισθήσεις; Ο Κωστής έβαλε τη σακούλα μέσα στο νερό, την αναποδογύρισε κι ελευθέρωσε το χρυσόψαρό του, που δεν ήταν άλλο από την γλυκιά, την αγαπημένη του Λέλα!
Εκείνη εντελώς ζαλισμένη, έκανε μια τούμπα μέσα στο νερό κι έμεινε ακίνητη κοιτώντας τριγύρω. Ο Μέμος την πλησίασε δειλά.
«Λέλα; Αγάπη μου εσύ είσαι; Είναι αλήθεια ή ονειρεύομαι; Θα τρελαθώ! Λέλα μου!» Κολυμπούσε σαν τρελός γύρω της μη μπορώντας να πιστέψει στα μάτια του. Η Λέλα, ξεπερνώντας το αρχικό σοκ, τον αγκάλιασε και δάκρυα χαράς έτρεξαν απ’τα μάτια της. Ο Κωστής τους παρακολουθούσε χαρούμενος και σίγουρος πια ότι είχε πάρει τη σωστή απόφαση πήρε το δρόμο της επιστροφής.
Τα δυο ψαράκια κολύμπησαν μαζί σε όλη τη λίμνη κι ήταν σα να χόρευαν. Τα υπόλοιπα χρυσόψαρα τους κοιτούσαν παραξενεμένα και δεν άργησαν να καταλάβουν ότι ο αρχηγός τους είχε βρει επιτέλους την αγαπημένη του. Ποτέ ξανά δεν τον είχαν δει τόσο χαρούμενο. Πηδούσε έξω απ’το νερό σα να ήταν δελφίνι! Αφού πέρασαν έτσι αρκετή ώρα κι ο Μέμος της έδειξε όλη τη λίμνη, κάθησαν σε μια μεριά και διηγήθηκαν ο ένας στον άλλον τι είχε συμβεί από εκείνη την τελευταία μέρα που τους χώρισαν. Ο Μέμος δεν είχε και πολλά να της πει, εκτός από εκείνο το περιστατικό με τον Κωστή που είχε πέσει στη λίμνη.
Τελικά η ατυχία συτού του παιδιού ήταν το τυχερό τους! Ο Κωστής ήταν ένα πολύ καλό παιδί, απ’ότι είπε η Λέλα στο Μέμο και πραγματικά τ’αγαπούσε τα χρυσόψαρα. Όταν η Λέλα έφτασε στα χέρια του, εκείνος την έβαλε σ’ένα μικρό ενυδρείο και προσπαθούσε να την κάνει καλά με πολύ φροντίδα και πολύ αγάπη. Αν ήταν αλλιώς τα πράγματα θα ήταν πολύ ευτυχισμένη εκεί. Η Λέλα όμως – όπως κι ο Μέμος – το μόνο που ήθελε ήταν να ξανασμίξει με τον αγαπημένο της. Έτσι, συνέχισε να προσποιείται την άρρωστη και δε χρειαζόταν να προσπαθεί και πολύ, γιατί ήταν τόσο δυστυχισμένη που κόντευε ν’αρρωστήσει στην πραγματικότητα.
«Την ημέρα που έπεσε ο Κωστής στη λίμνη και τον σώσατε, ήρθε σπίτι και μου τα διηγήθηκε όλα. Μόνο σε μένα τα έλεγε, κανείς από τους ανθρώπους δεν τον πίστευε! Εγώ όμως τρελαινόμουν να μαθαίνω ιστορίες από τη λίμνη, γιατί μέσα μου ήξερα πως εσύ ήσουν εδώ και με περίμενες. Κι επίσης ήξερα πως για σένα μιλούσε ο Κωστής, όταν μου περιέγραφε ένα θαρραλέο, όμορφο χρυσόψαρο!»
«Όσο σε σκέφτομαι εκεί μόνη σου, τόσο φοβισμένη και τόσο λυπημένη... Εγώ φταίω για όλα, είχα τόσες τύψεις που μου ήταν αδύνατον να ησυχάσω. Και φυσικά να σε ξεχάσω – ούτε λόγος! Για σένα ζούσα, με την ελπίδα να σε ξαναβρώ. Πήγαινα εκεί, σε κείνο το σημείο που με είχε πρωτοπιάσει ο κυρ Διονύσης, μπας και τον έβλεπα να φέρνει και σένα. Γιατί σε πήγε εκεί άραγε; Γιατί σε πήγε στον Κωστή;»
«Όταν μας έβγαλε από το ενυδρείο και χωριστήκαμε, νόμιζα πως θα τρελαθώ! Ήμουνα μόνη μου σ’εκείνη τη σακούλα κι ούτε ήξερα που με πήγαιναν! Με πήρε εκείνος ο κύριος, που είναι ο πατέρας του Κωστή, και με πήγε σπίτι του. Όταν κατάλαβα ότι ήμουν πάλι σ’ενυδρείο απελπίστηκα. Ήμουν ολομόναχη, νόμιζαν ότι είμαι άρρωστη βλέπεις! Γύρω μου έβλεπα κι άλλα ενυδρεία, με κάτι ψάρια παράξενα, όχι χρυσόψαρα πάντως. Με αγαπούσαν – δεν έχω παράπονο. Ο Κωστής το είχε βάλει πείσμα να με κάνει καλά και τον λυπόμουν. Όταν μου μιλούσε πήγαινα κοντά στο τζάμι και τον άκουγα, όταν με τάιζε έτρωγα, για να μην τον στεναχωρώ. Όμως αυτό το παιδάκι μ’ένιωθε, ένιωθε τον πόνο μου, καταλάβαινε πως εκεί υπέφερα. Μετά από την ημέρα που έπεσε στη λίμνη του μπήκε η ιδέα να με ελευθερώσει εδώ. Ήταν ένα δώρο ευγνωμοσύνης προς όλα τα χρυσόψαρα που τον έσωσαν».
«Το θέλαμε τόσο πολύ να είμαστε μαζί που τελικά το καταφέραμε! Με σένα εδώ, έχω τα πάντα. Εδώ θα φτιάξουμε τη δική μας οικογένεια και θα πραγματοποιήσουμε τα όνειρά μας αγαπημένη μου! Θα αντιμετωπίσουμε και δυσκολίες και αναποδιές – όμως θα είμαστε μαζί κι αυτό θα μας δίνει δύναμη. Την δύναμη της αγάπης».
Κι έτσι κι έγινε.
Ο Μέμος με τη Λέλα έκαναν πολλά όμορφα χρυσόψαρα και ζούσαν όλοι μαζί ευτυχισμένοι στη λίμνη. Η Λέλα προσαρμόστηκε πολύ γρήγορα στο νέο της περιβάλλον, χάρη στη βοήθεια του Μέμου φυσικά. Όλοι την αγάπησαν στη λίμνη και την θαύμαζαν για την καλή της την καρδιά και την αφοσίωσή της στην οικογένειά της. Κάθε Κυριακή, για πολλά πολλά χρόνια, το ζευγάρι πήγαινε στο σημείο της λίμνης που είχε σημαδέψει τη ζωή τους. Πολύ συχνά ερχόταν ο Κωστής και τους έβλεπε κι αυτό τους έδινε μεγάλη χαρά. Συχνά συναντούσαν και τον κυρ Διονύση, ο οποίος φυσικά τους γνώριζε και τους καμάρωνε. Μέσα τους κρατούσαν πάντα ζωντανή την ελπίδα να ξαναδούν κάποιον από την οικογένεια της Λέλας να ελευθερώνεται στη λίμνη. Δεν ξέχασαν ποτέ κανέναν από τους αγαπημένους τους. Η αγάπη έχει τόση δύναμη που μπορεί και νικάει τον χρόνο...
Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα..

Μαρία Τζιρίτα

Του Ευαγγελισμού..

Γεωργια Νικολουζου 1908-25/3/1998

Led Zeppelin - Stairway to Heaven

Led Zeppelin - Stairway to Heaven
Theres a lady whos sure
All that glitters is gold
And shes buying a stairway to heaven.
When she gets there she knows
If the stores are all closed
With a word she can get what she came for.
Ooh, ooh, and shes buying a stairway to heaven.

Theres a sign on the wall
But she wants to be sure
cause you know sometimes words have two meanings.
In a tree by the brook
Theres a songbird who sings,
Sometimes all of our thoughts are misgiven.
Ooh, it makes me wonder,
Ooh, it makes me wonder.

Theres a feeling I get
When I look to the west,
And my spirit is crying for leaving.
In my thoughts I have seen
Rings of smoke through the trees,
And the voices of those who standing looking.
Ooh, it makes me wonder,
Ooh, it really makes me wonder.

And its whispered that soon
If we all call the tune
Then the piper will lead us to reason.
And a new day will dawn
For those who stand long
And the forests will echo with laughter.

If theres a bustle in your hedgerow
Dont be alarmed now,
Its just a spring clean for the may queen.
Yes, there are two paths you can go by
But in the long run
Theres still time to change the road youre on.
And it makes me wonder.

Your head is humming and it wont go
In case you dont know,
The pipers calling you to join him,
Dear lady, can you hear the wind blow,
And did you know
Your stairway lies on the whispering wind.

And as we wind on down the road
Our shadows taller than our soul.
There walks a lady we all know
Who shines white light and wants to show
How evrything still turns to gold.
And if you listen very hard
The tune will come to you at last.
When all are one and one is all
To be a rock and not to roll.

And shes buying a stairway to heaven.
***********************************
Stairway To Heaven by Led Zeppelin

Album: Led Zeppelin 4 Released: 1971The most famous Rock song of all time, this didn't chart because it was never released as a single to the general public. Radio stations received promotional singles which quickly became collector's items.

On Tuesday November 13, 2007, Led Zeppelin's entire back catalogue was made available as legal digital downloads, making all of their tracks eligible for the UK singles chart. As a result, at the end of that week the original version of "Stairway To Heaven" arrived in the UK singles charts for the first time. Previously, 3 covers had charted: the multinational studio band Far Corporation reached #8 with their version in 1985, then Reggae tribute act Dread Zeppelin crawled to #62 in 1991 and finally Rolf Harris' reworking outdid the other two, peaking at #7 in 1993.

This song is about a woman who accumulates money, but finds out the hard way her life had no meaning and will not get her into heaven.

Many novice guitarists try to learn this song, and most end up messing it up. In the movie Wayne's World, it is banned in the guitar shop where Wayne starts playing it. In the movie, Wayne clearly plays the first few notes before being scolded, but due to legal issues, the video version was changed so Wayne plays something incomprehensible. On an episode of South Park, the character Towelie tries to play this in a talent show and screws it up.

This is rumored to contain backward satanic messages, as if Led Zeppelin sold their souls to the devil in exchange for "Stairway To Heaven." Supporting this theory is the fact that Jimmy Page bought Aleister Crowley's house in Scotland, which had become a well known Satanic church and was known as "The Toolhouse." In his books, Crowley advocated that his followers learn to read and speak backwards. (thanks, Tolga - naples, FL)
Robert Plant addressed the issue in an interview with Musician magazine: "'Stairway To Heaven' was written with every best intention, and as far as reversing tapes and putting messages on the end, that's not my idea of making music. It's really sad. the first time I heard it was early in the morning when I was living at home, and I heard it on a news program. I was absolutely drained all day. I walked around, and I couldn't actually believe, I couldn't take people seriously who could come up with sketches like that. There are a lot of people who are making money there, and if that's the way they need to do it, then do it without my lyrics. I cherish them far too much."

This runs 8:03, but still became one of the most-played songs on American radio. It proved that people wouldn't tune out just because a song was long. It has also sold more sheet music than any other rock song (10,000 to 15,000 copies a year, and more than one million total.

In solo work or with other groups, Jimmy Page would not let anyone but Robert Plant sing this, but he does play it as an instrumental on occasion.

Jimmy Page has a strong affinity for this song, and felt Robert Plant's lyrics were his best yet. He had him write all of Zeppelin's lyrics from then on. In an interview with Rolling Stone magazine (March 13, 1975) the interviewer, Cameron Crowe, asked Jimmy Page how important "Stairway To Heaven" was to him: Page replied: "To me, I thought 'Stairway' crystallized the essence of the band. It had everything there and showed the band at its best... as a band, as a unit. Not talking about solos or anything, it had everything there. We were careful never to release it as a single. It was a milestone for us. Every musician wants to do something of lasting quality, something which will hold up for a long time and I guess we did it with 'Stairway.' Townshend probably thought that he got it with Tommy. I don't know whether I have the ability to come up with more. I have to do a lot of hard work before I can get anywhere near those stages of consistent, total brilliance."

This was the only song whose lyrics were printed on the album's inner sleeve.

Robert and Jimmy wrote this in an old mansion called Headley Grange in Liphook Road, Headley, Hampshire, where Led Zeppelin recorded most of their 4th album. It was a huge, old, dusty mansion with no electricity but great acoustics. Bands would go there to get some privacy and focus on songwriting. One night, in front of a roaring fire, Page strummed the chords to this for Robert. Plant wrote 90% of the lyrics right there in front of the fire. He has said in many interviews that he didn't seem to be writing, that something else was moving his pencil for him. Plant is a great admirer of all things mystic, the old English legends and lore and the writings of the Celts. He was immersed in The Lord Of The Rings around this time and many of his lyrics reflect that.

Zeppelin bass player John Paul Jones decided not to use a bass on this because it sounded like a folk song. Instead, he added a string section, keyboards and flutes. He also played wooden recorders that were used on the intro. Bonham's drums do not come in until 4:18.

Dolly Parton covered this on her 2002 album Halos and Horns. Plant liked her version. Other artists to cover this include U2, Jimmy Castor, Frank Zappa, The Foo Fighters, The Dave Matthews Band, Sisters of Mercy, Nancy Wilson, Zakk Wylde, Elkie Brooks, Pardon Me Boys, White Flag, Jana, Great White, Stanley Jordan, Far Corporation, Dixie Power Trio, Justin Hayward, Leningrad Cowboys, Dread Zeppelin, Tiny Tim, piano virtuoso Richard Abel, and Monte Montgomery. Neil Sedaka had an unrelated Top-10 hit with the same title in 1960.

The band performed this at the Atlantic Records 40th anniversary concert in 1988 with Jason Bonham sitting in on drums for his late father. Plant did not want to play it, but was convinced at the last minute. It was sloppy and Plant forgot some of the words. This was not the case when Jason joined them again in 2007 for a benefit show to raise money for the Ahmet Ertegun education fund. They performed this song and 15 others, earning rave reviews from fans and critics.

Gordon Roy of Wishaw, Scotland has all of the lyrics to this tattooed on his back. He did it as a tribute to a friend who died in a car accident.

Led Zeppelin played this for the first time in Belfast on March 5, 1971 - Northern Ireland was a war zone at the time. John Paul Jones said in an audio documentary that when they played it, the audience was not that impressed. They wanted to hear something they knew - like "Whole Lotta Love."

Jimmy Page considers this a masterpiece, but Robert Plant does not share his fondness for the song. Plant has referred to it as a "wedding song" and insists that his favorite Led Zeppelin song is "Kashmir." After the band broke up, Plant refused to sing it except on rare occasions, including Live Aid.

This was the last song the remaining members of Led Zeppelin performed when they reunited for Live Aid in 1985. Bob Geldof organized the event, and did his best to get many famous bands to play even if they had broken up. Unlike The Who, Geldof had an easy time convincing Plant, Page, and Jones to play the show. They played the Philadelphia stage with Tony Thompson and Phil Collins sitting in on drums.

The acoustic intro was borrowed from the song "Taurus" from the band Spirit, who toured with Led Zeppelin when they first played the US. The band Spirit has acknowledged this, and is okay with it.

Former Gospel singer Pat Boone covered it for his album In a Metal Mood. He wanted to see how it would turn out as a Jazz waltz, and it opened and closed with soft flute-playing. In a subtle reference to his Christian faith, Boone changed the line "All in one is all and all" to "Three in one is all and all" - a reference to the Christian god, the Trinity. (thanks, Brett - Edmonton, Canada)
Another notable cover was by an Australian performer called Rolf Harris, who used a wobbleboard (piece of quite floppy wood, held at both sides, arched slightly and wobbled so the arch would continually invert) and changed the line "And it makes me wonder" to "Does it make you wonder."

In the '90s, Australian TV host Andrew Denton had a show on which various artists were asked to perform their version of this song. Their versions were released on an album called The Money or the Gun: Stairways to Heaven. Artists performing it included Australian Doors Show, The Beatnix, Kate Ceberano and the Ministry of Fun, Robyne Dunn, Etcetera Theatre Company, The Fargone Beauties, Sandra Hahn and Michael Turkic, Rolf Harris, Pardon Me Boys, Neil Pepper, The Rock Lobsters, Leonard Teale, Toys Went Berserk, Vegimite Reggae, The Whipper Snappers, and John Paul Young. In reply to Rolf Harris' version, Page and Plant performed his song "Sun Arise" at the end of another Denton TV show.

In January 1990, this song was added to the Muzak playlist in a solo harp version. Unlike the original, the Muzak version, arranged and recorded to provide an "uplifting, productive atmosphere" and "counteract the worker-fatigue curve in the office environment," did not do so well, as even this sanitized version drew a lot of attention to the song, thus undermining the intention of the Muzak programming.

In an excerpt from Led Zeppelin; The Definitive Biography by Ritchie Yorke, Jimmy Page is quoted as saying concerning the first time this was played in concert: "I remember playing it for the first time at the LA Forum, and - I'm not saying the whole audience gave us a standing ovation - but there was this sizable standing ovation there. And I thought, 'This is incredible because no one's heard this number yet. This is the first time hearing it!' It obviously touched them, so I knew there was something with that one."

Zeppelin's longest ever performance of this song was their last gig in Berlin in 1980. It clocked in around 15 minutes long.

The members of Led Zeppelin were great fans of J.R.R. Tolkien's Lord of the Rings series - as many as 5 of their songs have direct references to Tolkien's literary masterpiece - the most evident song being "Ramble On." It's possible that Stairway to Heaven also makes many references to Tolkien's story. The phrase, "In my thoughts I have seen rings of smoke through the trees" could be a reference to the smoke rings blown by the wizard Gandalf. Some say the song itself was inspired by the novel - and that the lady spoken of in the tale is Lady Galadriel, the Queen of Elves who lives in the golden forest of Lothlorien. In the book, all that glittered around her, was in fact, gold, as the leaves of the trees in the forest of Lothlorien were golden.

According to the radio trade magazine Monday Morning Replay, this is still played 4,203 times a year by the 67 largest AOR (album-oriented rock) radio stations in the US. ASCAP, the American Society of Composers, Authors and Publishers, refuses to release exact figures on how many times it has been played since its release, but figure that on each AOR station in America, the song was played 5 times a day during its first 3 months of existence; twice a day for the next 9 months; once a day for the next 4 years; and 2 to 3 times a week for the next 15 years. There are roughly 600 AOR and Classic Rock stations in the US, which means that "Stairway" has been broadcast a minimum of 2,874 times. At 8 minutes per spin, roughly 23 million minutes - almost 44 years - have been devoted to the song. So far.

On January 23, 1991, John Sebastian, owner and general manager of KLSK FM in Albuquerque, New Mexico, played the song for 24 solid hours to inaugurate a format change to Classic Rock. It played more than 200 times, eliciting hundreds of angry calls and letters. Police showed up with guns drawn after a listener reported that the DJ had apparently suffered a heart attack, later because of suspicion that - this being 8 days into the Gulf War - the radio station had been taken hostage by terrorists dispatched by Zeppelin freak Saddam Hussein. Weirdest of all, lots of listeners didn't move the dial: "Turns out a lot of people listened to see when we would finally stop playing it."

The Foo Fighters did a mock cover of this song, and their version was to say that nobody should try to cover the song because they will screw it up. Dave Grohl intentionally carried the intro on way too long, asked his drummer and audience for lyrics, and when it came time for the guitar solo, he sang Jimmy Page's part. This was done purely as a joke, and to tell people not to cover the song, as Grohl is a huge Zeppelin fan, and lists Zeppelin's John Bonham as a major influence.

Rolling Stone magazine asked Jimmy Page how much of the guitar solo was composed before he recorded it. He replied: "It wasn't structured at all [laughs]. I had a start. I knew where and how I was going to begin. And I just did it. There was an amplifier [in the studio] that I was trying out. It sounded good, so I thought, "OK, take a deep breath, and play." I did three takes and chose one of them. They were all different. The solo sounds constructed - and it is, sort of, but purely of the moment. For me, a solo is something where you just fly, but within the context of the song."

http://www.songfacts.com/detail.php?id=328

Crystal of Enchantment - My favorite...

Crystal of Enchantment

With her powerful crystal, the enchantress conjures spellbinding magic. Gramophone horns transform into morning glories pouring forth heavenly melodies and great ships sail from seashells to a land where fairies play. The whole world is radiant with magical light and all-encompassing love that flows from her powerful spirit.

Josephine Wall

1988 Κρύψου/Πάρε με - Παπακωνσταντίνου Βασίλης

1988 Κρύψου/Πάρε με - Παπακωνσταντίνου Βασίλης

Γιαυτο κρύψου
Έτσι κι αλλιώς τα ήξερα όλα
και νάτο μπροστά μου αυτό που φοβόμουνα
σε είδα σφιχτά τα χέρια του κράταγες
κι εγώ στη γωνιά σαν κλέφτης κρυβόμουνα

Γι' αυτό κρύψου να μη σε ξαναδώ
στο λάθος δεν μπορώ να αντισταθώ
προσπάθησε να μη σε ξαναδώ
δε γίνεται πιο κάτω από δω

Και τώρα μπροστά μου ο πόνος και το ψέμα σου
αυτά που σε ρώτησα και τ' άλλα που κράτησες
εκείνα που είδα και τ' άλλα που έκρυψες
το λάθος που σ' έκαιγε κι εγώ το αγκάλιασα

Γι' αυτό κρύψου να μη σε ξαναδώ
στο λάθος δεν μπορώ ν' αντισταθώ
Προσπάθησε να μη σε ξαναδώ
δε γίνεται πιο κάτω από δω

Γυρίζω σε μένα κι ό,τι μου 'μεινε μάζεψα
και τώρα πίσω να σ' αφήσω τόλμησα
χωρίς αυταπάτες αφού όλες τις έκαψες
κι εγώ αλήθεια πόσο τις ήθελα

Γι' αυτό κρύψου να μη σε ξαναδώ
στο λάθος δεν μπορώ να αντισταθώ
προσπάθησε να μη σε ξαναδώ
δεν έχει πιο κάτω από δω

Πάρε με
Σαν δυο φωτάκια βραδινού αεροπλάνου
τα δυο σου μάτια και χαράζουν τον αέρα
η αγκαλιά σου είναι η σκάλα του Μιλάνου
κι εγώ απόψε έχω επίσημη πρεμιέρα

Πάρε με πάρε με
μέσα σου να κρυφτώ
σαν να μην έζησα
πριν απ' το βράδυ αυτό

Θέλω να δω το πρόσωπο σου ανθισμένο
να με φιλάς όλη τη νύχτα όσο αντέξεις
σαν φλιπεράκι γελαστό ξετρελαμένο
σου δίνω ακόμα μία μπίλια για να παίξεις

Πάρε με πάρε με
μέσα σου να κρυφτώ
σαν να μην έζησα
πριν απ' το βράδυ αυτό

Κι ύστερα ξάπλωσε κοντά μου και κοιμήσου
εγώ θα πιάσω μια γωνίτσα στο κρεβάτι
όχι πως έχω το κλειδί του παραδείσου
μα σ' αγαπώ κι αυτό νομίζω είναι κάτι

Πάρε με πάρε με
μέσα σου να κρυφτώ
σαν να μην έζησα
πριν απ'το βράδυ αυτό

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ - 3ο μερος

«Λέλα; Τι έχεις κορίτσι μου, γιατί δε μου μιλάς; Εγώ είμαι ο Μέμος»
«................»
«Λέλα άκουσέ με. Ξέρω πως μπορείς να μ’ακούσεις. Πρέπει να συνέλθεις, να κολυμπήσεις, να φας.Αν σε πάρει χαμπάρι ο κυρ Διονύσης θα σε βγάλει απ’το ενυδρείο. Κι αυτό δε θα το αντέξω Λέλα. Δε μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα, τ’ακούς; Εγώ φταίω για όλα, είμαι εγωιστής και περήφανος και δεν ήθελα να καταλάβεις πόσο σ’αγαπάω και πόσο σε χρειάζομαι. Θύμωσα με τον εαυτό μου που ενώ είχα ένα στόχο, να γυρίσω σπίτι μου, άρχισα να νιώθω πως δεν το θέλω πια, για να είμαι εδώ μαζί σου. Προσπάθησα να σε ξεχάσω, είπα πως όταν γυρίσω πίσω θα μου περάσει, αλλά έκανα λάθος. Και τώρα που κινδυνεύω να σε χάσω καταλαβαίνω πόσο βλάκας ήμουνα και σε πλήγωσα καρδιά μου. Δε θα το συγχωρέσω ποτέ στον εαυτό μου, ποτέ...»
«Μέμο.... μ’αγαπάς στ’αλήθεια λοιπόν;»
«Και βέβαια σ’αγαπάω βρε κουτό! Και δε θα σ’αφήσω ποτέ στο υπόσχομαι! Κάνε μια προσπάθεια τώρα να κολυμπήσεις καλή μου, έλα για χάρη μου»
Η Λέλα, με τη βοήθεια του αγαπημένου της, κολύμπησε μέχρι την οικογένειά της. Όταν την είδαν τρελάθηκαν από τη χαρά τους! Την αγκάλιαζαν και τη φιλούσαν και δεν το πίστευαν πόσο είχε συνέλθει ξαφνικά. Η Βιβή κοίταξε τον Μέμο με νόημα και του χαμογέλασε, ο Σούλης τον ευχαρίστησε, αλλά ο Πίπης εξακολούθουσε να κρατάει σκληρή στάση απέναντί του.
Η Λέλα από την επόμενη μέρα είχε συνέλθει εντελώς. Ο κυρ Διονύσης πρόσεξε τα σημαδάκια στο σώμα της κι έριξε αλάτι στο ενυδρείο, πράγμα που βοήθησε πολύ στην ταχύτατη ανάρρωσή της. Ο Μέμος κράτησε την υπόσχεσή του και δεν την άφησε ξανά στιγμή από δίπλα του.
Ήταν πολύ ευτυχισμένοι οι δυο τους. Δυο ερωτευμένα ψαράκια που κολυμπούσαν όλη μέρα παρέα κι έπαιζαν λες κι ο κόσμος ολόκληρος ήταν αυτοί οι δυο. Τα βράδια κοιμόντουσαν στην ίδια κρυψώνα, αφού πρώτα μιλούσαν με τις ώρες. Η Λέλα είχε μάθει πια τα πάντα για τη λίμνη, λες και τα είχε ζήσει αυτή η ίδια!
Ο Μέμος είχε αλλάξει εντελώς. Η δύναμη της αγάπης τον είχε μεταμορφώσει. Έγινε φίλος και με τα άλλα παιδιά κι όλοι μαζί ήταν πια μια χαρούμενη παρέα. Μόνο ο Πίπης δεν έβλεπε με καλό μάτι την αλλαγή του Μέμου.
«Δε θα έχουμε καλό τέλος, θα το δεις», έλεγε στη γυναίκα του.
«Γιατί Πίπη μου το λες αυτό; Τα παιδιά αγαπιούνται, κοίτα πόσο ευτυχισμένοι είναι! Πάντα δεν ήθελες για την κόρη σου μια καλή τύχη; Να παντρευτεί να κάνει οικογένεια; Τώρα γιατί είσαι έτσι;»
«Και είναι καλή τύχη ο Μέμος; Με δουλεύεις βρε γυναίκα; Αυτός είναι όπου πάει το κύμα. Δεν είναι σαν εμάς, ποτέ δε θα μπορέσει να κάνει την κόρη μας πραγματικά ευτυχισμένη. Και να σου πω γιατί; Γιατί είναι μαθημένος αλλιώς. Μόλις περάσει λίγος καιρός θα την βαρεθεί και θ’αρχίσει ν’αναζητάει το σπίτι του. Η λίμνη δε θα φύγει ποτέ από το μυαλό του. Αν μείνει εδώ για να είναι με τη Λέλα θα καταπιέζεται και δε θα είναι ευτυχισμένος. Λάθος έκανε ο κυρ Διονύσης, λάθος. Έπρεπε να μας φέρει γαμπρούς από άλλα ενυδρεία, να είναι σαν εμάς»
«Εσύ κάνεις λάθος Πίπη μου. Ψάρι σαν εμάς είναι κι ο Μέμος, μην γίνεσαι έτσι ρατσιστής. Η αγάπη κάνει θαύματα, το ξέρεις»
«Ναι, αλλά κανείς ποτέ δεν αλλάζει το χαρακτήρα του και τις ανάγκες της ψυχής του, όσο κι αν αγαπάει. Δυο πλάσματα δεν αρκεί ν’αγαπιούνται για να μπορούν να ζήσουν μαζί. Πρέπει οι καρδιές τους να χτυπάνε στον ίδιο παλμό. Άκου με, κάτι ξέρω παραπάνω»
Κι ήταν αλήθεια. Μπορεί ο Πίπης να μεγάλωσε στα ενυδρεία, αλλά η εμπειρία του τον είχε διδάξει πολλά πράγματα. Ήξερε κι από νεανικές τρέλες κι από έρωτες. Και δεν άργησε η μέρα που βγήκε αληθινός.

Δυο βδομάδες πέρασαν ο Μέμος με τη Λέλα, μέσα στον έρωτα και την ευτυχία. Τίποτα δε φαινόταν ικανό να σκιάσει τον παράδεισό τους. Μέρα με τη μέρα η αγάπη τους γινόταν όλο και πιο δυνατή. Μόνο κάποια βράδια όταν ξυπνούσε η Λέλα έβλεπε ότι ο Μέμος δεν ήταν πλάι της και τον έβρισκε στο σημείο που πήγαινε και παλιά, όταν νοσταλγούσε το σπίτι του. Τα βράδια αυτά, περνώντας ο καιρός, γίνονταν περισσότερα, μέχρι που έγιναν καθημερινά.
Στην αρχή η Λέλα τον πλησίαζε και τον ρωτούσε τι τρέχει, αλλά εκείνος έσπευδε να την καθησυχάσει πως όλα ήταν μια χαρά. Από ένα σημείο και μετά τον άφηνε μόνο του – αν ήθελε να της μιλήσει θα το έκανε καλύτερα χωρίς πίεση από την ίδια.
Όλους τους ξεγελούσε ο Μέμος, αλλά τη Λέλα – που τον λάτρευε τόσο πολύ – δε μπορούσε να την γελάσει. Εκείνη ένιωθε πως όσο περνούσε ο καιρός, οι στιγμές που ο καλός της μελαγχολούσε πύκνωναν και της έσφιγγαν την καρδιά.
Κάποια μέρα αποφάσισε να μιλήσει στον Σούλη, τον μεγάλο της αδελφό, με τον οποίον ο Μέμος είχε πλέον αναπτύξει ιδιαίτερη φιλία. Κι εκείνος παραδέχτηκε ότι το είχε καταλάβει αλλά δεν της έλεγε τίποτα μην την στεναχωρέσει.
«Νομίζεις Σούλη μου πως θα μπορούσε να υπάρξει κάτι που να με στεναχωρέσει περισσότερο από το να βλέπω τον Μέμο μου να υποφέρει;» του είπε
«Αδελφούλα, νομίζω πως είσαι υπερβολική. Δεν υποφέρει ο Μέμος. Σ’αγαπάει πολύ και περνάει καλά εδώ μαζί μας. Απλά, νοσταλγεί το σπίτι του, τη λίμνη, τους δικούς του. Φυσικό είναι, αλλά μην ανησυχείς, θα του περάσει. Μόλις κάνετε δική σας οικογένεια, θα τα ξεχάσει όλα και θ’αφοσιωθεί σε σας.»
«Μα τι λες τώρα Σούλη; Να ξεχάσει τις ρίζες του, τον τόπο που μεγάλωσε, την οικογένειά του; Κι εγώ έτσι θα είμαι ευχαριστημένη; Είναι φρικτό αυτό που λες κι αν έκανε κάτι τέτοιο ο Μέμος δε θα ήταν το χρυσόψαρο που αγάπησα, θα ήταν κάποιος άλλος που δε θα εκτιμούσα καθόλου! Τον αγαπάω και δε θέλω να είναι δυστυχισμένος εξ αιτίας της αγάπης μας.»
«Δε σε καταλαβαίνω βρε Λέλα. Όταν δεν τον είχες κόντεψες να πεθάνεις από τη στεναχώρια σου. Τώρα που τον έχεις, πάλι γκρινιάζεις. Τι θες επιτέλους;»
«Θέλω να είναι ευτυχισμένος. Θέλω να είναι καλά. Θέλω ό,τι είναι καλύτερο για κείνον. Τι είναι τόσο δύσκολο να καταλάβεις; Αυτό δεν είναι η αγάπη; Αλλά που να ξέρεις εσύ....»
«Ναι, εντάξει, εγώ δεν ξέρω κι έχω και το κεφάλι μου ήσυχο! Μίλα του λοιπόν και μάθε τι θέλει. Βοήθησέ τον να κάνει αυτό που θέλει. Αφού τον αγαπάς τόσο πολύ, άστον ελεύθερο να φύγει. Αν είναι αυτό που θέλει πραγματικά.»
Εκείνο το ίδιο βράδυ, όταν ξύπνησε η Λέλα κι είδε πως ο Μέμος πάλι έλειπε από κοντά της, πήγε και τον βρήκε στο γνωστό σημείο. Έκανε την καρδιά της πέτρα και του μίλησε. Του εξήγησε πως δε θα μπορούσε κι η ίδια ποτέ να είναι ευτυχισμένη μαζί του όσο τον ένιωθε μοιρασμένο στα δυο. Και τον προέτρεψε ν’ακολουθήσει το αρχικό του σχέδιο και να επιστρέψει στη λίμνη.
«Δε μπορεί να μιλάς σοβαρά! Λέλα τρελάθηκες; Μου ζητάς να φύγω;»
«Όχι καλέ μου. Σου ζητάω ν’ακολουθήσεις την καρδιά σου και να κάνεις αυτό που πραγματικά θες»
«Αυτό που πραγματικά θέλω είναι να είμαι μαζί σου. Σ’αγαπάω, δε θέλω να σ’αφήσω!»
«Μ’αγαπάς ή με λυπάσαι; Αν είχες άλλη επιλογή θα με διάλεγες για γυναίκα σου; Αν δε σ’αγαπούσα εγώ τόσο πολύ θα με αγαπούσες; Αγαπάς εμένα ή αγαπάς τον εαυτό σου μέσα από μένα; Τα έχεις σκεφτεί ποτέ όλα αυτά; Έχεις αναρωτηθεί;»
«Βρε αγάπη μου, τι σ’έπιασε; Γιατί τόσος προβληματισμός;»
«Γιατί Μέμο δεν είσαι καλά. Κάθε μέρα που περνάει ο πόνος σου γίνεται και πιο φανερός. Εγώ σε νιώθω, σε καταλαβαίνω από τον τρόπο και μόνο που θα κουνήσεις το πτερύγιό σου. Δεν είναι καλύτερα να φύγεις τώρα παρά αργότερα που η νοσταλγία σου θα έχει γίνει αφόρητη και δε θα ξέρεις τι σου φταίει;»
«Άκουσε να δεις Λέλα. Δεν το αρνούμαι ότι μου λείπει η λίμνη κι ο τρόπος ζωής εκεί. Εδώ μέσα πνίγομαι ώρες ώρες, ασφυκτιώ. Όμως ακόμα κι αν έφευγα, πώς θα ζούσα χωρίς εσένα; Χωρίς την αγάπη σου, τη γλυκιά σου την κουβέντα, το τρυφερό σου χάδι; Α,πα,πα, ξέχνα το! Εκεί ο πόνος θα ήταν ακόμα χειρότερος, όχι, αποκλείεται, μην το συζητάς, εδώ θα μείνω μαζί σου. Δεν έχει μα και ξε-μά, τελείωσε η κουβέντα, πήγαινε να κοιμηθείς και ξέχνα τα αυτά!»
Η Λέλα όμως δεν τα ξέχασε κι ούτε μπορούσε να ησυχάσει. Φοβόταν πολύ την αντίδραση της μητέρας της και – κυρίως – του πατέρα της, παρ’όλα αυτά είχε πάρει την απόφασή της κι ένα πρωί τους την ανακοίνωσε: «Θα φύγω με τον Μέμο στη λίμνη».
Η Βιβή άρχισε να κλαίει κι ο Πίπης να χτυπιέται έξαλλος από θυμό! Η Λέλα τους κοιτούσε ψύχραιμη και περίμενε να ηρεμήσουν για να τους εξηγήσει. Να τους δώσει να καταλάβουν ότι αυτή ήταν η μόνη λύση για να είναι ευτυχισμένος ο Μέμος της.
«Κι εσύ;» ρώτησε ο πατέρας της. «Εσύ θα είσαι ευτυχισμένη;»
«Όταν είμαι μαζί του κι είναι εκείνος ευτυχισμένος, είμαι κι εγώ», απάντησε η Λέλα απλά.
«Βρε κοριτσάκι μου, έχεις ιδέα τι σε περιμένει; Νομίζεις πως η λίμνη είναι σαν ένα τεράστιο ενυδρείο; Καμία σχέση δεν έχει! Θα είσαι άγνωστη μεταξύ αγνώστων, θα πρέπει να κυνηγάς για να εξασφαλίσεις την τροφή σου, το χειμώνα θα παγώνεις απ’το κρύο! Άσε που θα κινδυνεύεις ανά πάσα στιγμή από τα αρπακτικά κι από τους ανθρώπους. Νομίζεις πως όλοι είναι σαν τον κυρ Διονύση; Αχ, θα το φας το κεφάλι σου και θα το μετανιώσεις παιδί μου. Και μετά δεν έχει επιστροφή, θα σε χάσουμε για πάντα...»
«Πατέρα μου, όλα αυτά που λες τα έχω σκεφτεί, δεν αλλάζω όμως την απόφασή μου. Πρέπει να το ρισκάρω. Ξέρω πως αν το πω του Μέμου, επειδή κι εκείνος μ’αγαπάει και νοιάζεται για μένα, θα φοβηθεί και θα μου πει να μείνουμε εδώ. Όμως ο καημός του δε θα γιατρευτεί ποτέ, δε μπορώ να του το κάνω αυτό, δεν καταλαβαίνεις;»
«Λέλα μου», επενέβει η μητέρα της, «είσαι πολύ μικρή ακόμα. Πώς μπορείς να είσαι σίγουρη για τα αισθήματά σου; Πώς μπορείς να είσαι σίγουρη για τα δικά του; Κι αν πας εκεί και δεν περνάς καλά και θες να γυρίσεις πίσω σε μας; Αν πάθεις αυτό που έπαθε ο Μέμος εδώ; Τότε δε θα είσαι εσύ ποτέ απόλυτα ευτυχισμένη. Μη βιάζεσαι να πάρεις μια τέτοια απόφαση, σε παρακαλώ, σκέψου το»
«Μαμά, δεν κάνω τίποτε άλλο. Συνέχεια αυτά σκέφτομαι. Είναι ένα ρίσκο, αλλά θα το πάρω. Και μη συγκρίνεις το ενυδρείο με τη λίμνη. Εκεί είναι το φυσικό μας περιβάλλον, έτσι έπρεπε να ζούμε όλοι κι όχι στην αιχμαλωσία. Δε λέω, έχουμε τα πάντα, ζούμε σ’ένα χρυσό κλουβί. Δεν παύει όμως να είναι κλουβί.... Κι ακόμα κι αν ο Μέμος δε με θέλει πια, εγώ είμαι διατεθημένη να ζήσω για πάντα στη λίμνη. Την θέλω αυτή την εμπειρία, την ονειρεύομαι κάθε βράδυ που κοιμάμαι. Εκεί θέλω να ζήσω. Με τον Μέμο, ή χωρίς αυτόν. Θα με εμποδίσετε να πραγματοποιήσω το όνειρό μου;»
Οι αντιρρήσεις των γονιών της Λέλας κάμφθηκαν από τα ακλόνητα επιχειρήματα της μικρής και την αποφασιστικότητά της. Φοβόντουσαν για κείνην, της είχαν τρομερή αδυναμία, δε μπορούσαν όμως να την κρατήσουν κοντά τους με το ζόρι. Το θέμα τώρα για τη Λέλα ήταν να πείσει τον Μέμο να δεχτεί την απόφασή της. Και δεν υπήρχε πιο κατάλληλος γι αυτή τη δουλειά από τον ίδιο της τον πατέρα. Αυτός που πάντα είχε μια κόντρα με τον Μέμο, αυτός που πάντα προστάτευε την κόρη του κι ό,τι έκανε το έκανε για το καλό της, ήταν ο μόνος που είχε τη δύναμη να πείσει τον Μέμο ότι έτσι έπρεπε να γίνουν τα πράγματα.
Του πήρε δυο μέρες για να το καταφέρει. Στην αρχή ο Μέμος νόμιζε πως τον κορόιδευε, πως τον δοκίμαζε για να δει πόσο αγαπάει την κόρη του πραγματικά. Έτσι, δεν παραδεχόταν καν στον Πίπη ότι κι ο ίδιος ήθελε να επιστρέψει στη λίμνη. Βλέποντας όμως ότι εκείνος σοβαρολογούσε κι αφού είχε κάνει ατέλειωτες συζητήσεις με τη Λέλα, η οποία ήταν αμετακίνητη στην απόφασή της, άρχισε να το σκέφτεται. Κι όσο το σκεφτόταν, τόσο του έρεσε η ιδέα. Στο τέλος η σκέψη και μόνο ότι θα γυρίσει στη λίμνη έχοντας κοντά του και την αγαπημένη του, τον έκανε απίστευτα χαρούμενο!
«Πίπη, μην ανησυχείς για τίποτα. Θα είμαι συνεχώς κοντά της, θα της μάθω τα πάντα. Εγώ θα της φέρνω την τροφή, εγώ θα την φροντίζω. Σε λίγο καιρό θα είναι τόσο εξοικειωμένη με τη λίμνη, σα να ζούσε εκεί από τότε που γεννήθηκε!»
«Σα γονιός δε θα πάψω ποτέ ν’ανησυχώ. Θα μας λείπει και θα την θυμόμαστε πάντα. Όμως εφόσον αυτή είναι η επιθυμία της, έχετε την ευχή μου. Σου έχω εμπιστοσύνη, είσαι δυνατός και καλός χαρακτήρας. Και την αγαπάς την κόρη μου πραγματικά. Εμένα το χρέος μου τελειώνει εδώ. Τώρα αρχίζει το δικό σου Μέμο παιδί μου»
Μ’αυτά τα λόγια τα δυο χρυσόψαρα ήρθαν πιο κοντά από ποτέ. Όσες διαφορετικότητες κι αν είχαν, το κοινό τους σημείο ήταν πιο δυνατό: η αγάπη τους για τη Λέλα.
Αμέσως αφού πάρθηκε η τελική απόφαση, μαζεύτηκαν όλοι μαζί για να βρουν τον τρόπο να πραγματοποιήσουν το σχέδιο των παιδιών. Τώρα έπρεπε να πειστεί ο κυρ Διονύσης να ρίξει και τη Λέλα στη λίμνη μαζί με τον Μέμο. Πώς θα γινόταν αυτό; Ήδη τους έβλεπε μαζί τόσες μέρες κι έτριβε τα χέρια του από ευχαρίστηση, σίγουρος πως αυτό το ζευγάρι θα του έδινε όμορφους απογόνους. Ό,τι και να σκεφτόντουσαν έπεφτε στο κενό. Μέχρι που η Τέτα, η δίδυμη αδελφή της Λέλας, έριξε μια ιδέα!
«Θυμάστε τότε που είχε αρρωστήσει η Λέλα από τη στεναχώρια της; Θυμάστε τι λέγατε τότε; Λέγατε πως έπρεπε να συνέλθει γρήγορα γιατί αν την έβλεπε ο κυρ Διονύσης θα μας την έπαιρνε! Πού θα την πήγαινε; Στα σκουπίδια; Όχι βέβαια, αφού δεν ήταν πεθαμένη! Στη λίμνη θα την πέταγε, από το φόβο του μην κολλήσουμε κι οι υπόλοιποι!»
«Μπράβο βρε Τέτα!», φώναξε ο Σούλης. «Τέλεια ιδέα! Θα κάνουν κι οι δυο τους άρρωστους κι έτσι θα καταλήξουν στη λίμνη! Ιδιοφυές! Πώς δεν το είχα σκεφτεί εγώ;...»
«Καθήστε παιδιά, μη βιαζόσαστε», είπε ο Πίπης, «δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα! Πώς θα κάνουν τους άρρωστους δηλαδή; Ή είσαι άρρωστος ή δεν είσαι! Έτσι εύκολα ξεγελάς τον κυρ Διονύση;»
«Μη σας νοιάζει κύριε Πίπη, ξέρω εγώ τον τρόπο», είπε ο Μέμος. «Στη λίμνη έχω δει πολλά άρρωστα ψάρια κι έχω μελετήσει τις αντιδράσεις τους. Θα πρέπει να μην κολυμπάμε σωστά, να γέρνουμε κάπως στο πλάι, να, έτσι. Έπειτα δε θα τρώμε, θα κρατάμε τα πτερύγιά μας κολλημένα στο σώμα και θα είμαστε στο βυθό την περισσότερη ώρα. Δεν είναι δύσκολο, θα τα καταφέρουμε!»
«Πώς δε θα τρώμε βρε Μέμο μου; Θα πεθάνουμε στ’αλήθεια! Εγώ πεινάω, δε μπορώ!», διαμαρτυρήθηκε η Λέλα.
«Αγάπη μου, όταν είναι μπροστά ο κυρ Διονύσης θα τα κάνουμε αυτά! Θα μας κρατάνε φαγητό οι υπόλοιποι και θα το τρώμε όταν φεύγει! Δε σου είπα ότι θα είσαι όλη τη μέρα έτσι! Δεν έχουμε άλλη επιλογή Λέλα μου, πρέπει να το κάνουμε»
«Θα σας βοηθήσουμε εμείς», είπαν τ’αδέλφια της Λέλας με μια φωνή κι η μητέρα της της έκλεισε το μάτι.
Από την επόμενη κιόλας μέρα, το σχέδιο μπήκε σε εφαρμογή. Όλο το προηγούμενο βράδυ ο Μέμος με τη Λέλα το περάσανε κάνοντας πρόβα υπό την καθοδήγηση των υπολοίπων. Κάποιες φορές τα καταφέρνανε καλά, άλλες φορές σκάγανε στα γέλια με το γελοίο της κατάστασης. Ο κυρ Διονύσης βλέπετε τα είχε τόσο φροντισμένα τα ψαράκια του που κανένα ποτέ δεν είχε αρρωστήσει κι όλα αυτά τους φαίνονταν πολύ παράξενα!
Εκείνο το πρωινό λοιπόν, με το που ξημέρωσε, ο κυρ Διονύσης – πιστός στο ραντεβού τους – πήγε στα ψαράκια του να τα ταΐσει και να τα καθαρίσει. Καθόταν κάμποση ώρα μαζί τους κάθε πρωί, τα φρόντιζε, τους μιλούσε και μετά έφευγε για τη δουλειά του. Ο Μέμος με τη Λέλα πήραν τις θέσεις τους στο βυθό του ενυδρείου, τα πτερύγια μαζεμένα και δεν κουνήθηκαν καθόλου όταν έπεφτε το φαγητό. Ο κυρ Διονύσης παρεξενεύτηκε πολύ βλέποντας το αγαπημένο του ζευγάρι σ’αυτή την κατάσταση. Έβαλε το χέρι του μέσα στο ενυδρείο και τα πλησίασε. Η Λέλα κατάφερε να κρατήσει την ψυχραιμία της, ο Μέμος όχι. Δεν ήταν καθόλου συνηθισμένος στην ανθρώπινη επαφή. Κολύμπησε μακριά και στάθηκε στην άλλη πλευρά του ενυδρείου. Ο κυρ Διονύσης δεν επέμεινε περισσότερο εκείνη τη μέρα. Έριξε λίγο αλάτι στο ενυδρείο μαζί με βιταμίνες κι έφυγε για τη δουλειά του.
Αυτό συνεχίστηκε και τις επόμενες μέρες. Ο Μέμος με τη Λέλα έπαιζαν πολύ καλά το ρόλο τους. Ο κυρ Διονύσης μετά από δυο-τρεις μέρες, περνούσε περισσότερο χρόνο μπροστά στο ενυδρείο παρακολουθώντας τα ψαράκια του. Δοκίμασε και μερικά φάρμακα, αλλά μετά από μια βδομάδα έδειξε πια ότι ανησυχούσε σοβαρά γι αυτούς. Ο Μέμος είχε τέτοιο πείσμα να τα καταφέρει που άντεξε μέχρι και το άγγιγμα του κυρ Διονύση!
Με το ίδιο του το χέρι τους έπιασε την όγδοη μέρα και τους έβγαλε από το ενυδρείο. Όπως περνούσε η Λέλα από την οικογένειά της, σηκωμένη από το χέρι του κυρ Διονύση, τους κοίταξε μέσα στα μάτια με νόημα και τους φώναξε «Σας αγαπώ! Δε θα σας ξεχάσω ποτέ!». Έτσι κι αλλιώς οι άνθρωποι δεν άκουγαν τη φωνή των ψαριών κι ο κυρ Διονύσης δεν πήρε τίποτα χαμπάρι. Ο Μέμος ήταν τόσο τρομοκρατημένος που δεν πρόλαβε να πει σε κανέναν τίποτα. Όλοι οι υπόλοιποι κόλησαν στο τζάμι και κοιτούσαν τους αγαπημένους τους που απομακρύνονταν. Προς μεγάλη έκπληξη όλων, ο κυρ Διονύσης δεν τους έβαλε στο ίδιο σακουλάκι. Τους έβαλε σε δυο ξεχωριστά σακουλάκια, πήρε τα κλειδιά του και βγήκε από το σπίτι.
Ο Μέμος έβλεπε γύρω του, όλα και πάλι του φαίνονταν περίεργα μέσα από την πλαστική σακούλα, όπως και την προηγούμενη φορά που είχε κάνει την αντίθετη διαδρομή. Φανταζόταν πόσο θα είχε τρομάξει η Λέλα, αλλά δεν μπορούσε καν να της μιλήσει από κει που ήταν. Την έβλεπε θολά μέσα στο διπλανό σακουλάκι, αλλά δεν μπορούσε να δει τα μάτια της για να την καθησυχάσει έστω μ’ένα νεύμα. Όταν βγήκαν έξω, το μόνο που πρόλαβε να δει ο Μέμος ήταν τον κυρ Διονύση ν’απλώνει το χέρι του και να δίνει το σακουλάκι με τη Λέλα σε κάποιον άλλον άνθρωπο. Μίλησαν για λίγο αλλά ο Μέμος δεν άκουγε τίποτα – η σακούλα ήταν καλά κλεισμένη. Μετά εκείνος απομακρύνθηκε κι ο κυρ Διονύσης κρατώντας πάντα τον Μέμο μπήκε στο αυτοκίνητό του κι έφυγε με κατεύθυνση προς τη λίμνη...
Συνεχίζεται...

Μαρια Τζιρίτα

Πολύχρονη και παντα με υγεια!

Να και η αληθινη μας Τουρταααα :))))))))))

The Doors - Love Her Madly - 1971

The Doors - Love Her Madly - 1971
Dont you love her madly, dont you need her badly
Dont you love her ways, tell me what you say
Dont you love her madly, wanna be her daddy
Dont you love her face
Dont you love her as shes walkin out the door
Like she did one thousand times before
Dont you love her ways, tell me what you say
Dont you love her as shes walkin out the door
All your love x4
All your love is gone,
So sing a lonely song
Of a deep blue dream,
Seven horses seem to be on the mark
Yeah, dont you love her
Dont you love her as shes walkin out the door
All your love x3
Yeah, all your love is gone
So sing a lonely song
Of a deep blue dream
Seven horses seem to be on the mark
Well, dont you love her madly
Dont you love her madly
Dont you love her madly
***************************
Love Her Madly by The Doors

Album: LA Woman Released: 1971

Doors guitarist Robbie Krieger wrote this. It is about the numerous times his girlfriend threatened to leave him.

Krieger, John Densmore, and Ray Manzarek recorded a new version with Bo Diddley for the 2000 Doors tribute album Stoned Immaculate.

This was the last album they recorded with Jim Morrison, who died shortly after it was released.

This was recorded in a very casual atmosphere. The musicians all played together, with no overdubs. They produced it themselves, which meant they could relax and make their own rules. The whole album was recorded in just 2 weeks.

Along with "Hello I Love You," "People Are Strange" and "Soul Kitchen," this was used in the movie Forrest Gump.

http://www.songfacts.com/detail.php?id=274

Antigoni 's Birthday!!

Σήμερα που η πριγκήπισσά μας γίνετε 1 χρονων,της εύχομαι Χρονια πολλα, ευτυχισμενα, με υγεια και πολύ τύχη! :)

Sense Of the Night

Michael Cheval
Sense Of the Night II
36"x34", oil on canvas, 2007

Deep Purple - Child in time 1970

Deep Purple - Child in time 1970

Sweet child in time youll see the line
The line thats drawn between the good and the bad
See the blind man shooting at the world
Bullets flying taking toll
If youve been bad, lord I bet you have
And youve been hit by flying lead
Youd better close your eyes and bow your head
And wait for the ricochet
*****************************

Child In Time by Deep Purple

Album: Deep Purple In Rock Released: 1970Running 10 minutes and 15 seconds, this is a protest song to the United States' war in Vietnam.

This features a keyboard/guitar solo by Jon Lord and Ritchie Blackmore respectively.

This album was released by the Mark II version of the group which is Ian Gillan (vocals), Ritchie Blackmore (guitar), Roger Glover (Bass), Jon Lord (keyboard), and Ian Paice(drums). This song was played during the Deep Purple Mark II reunion tour "Come Hell or Highwater" in 1993. Ritchie Blackmore quit the tour after the European portion - he also ended the original Mark II by quitting because of Ian Gillan's "lack of work ethic."

Ian Gillan said in an interview in 2002: "There are two sides to that song - the musical side and the lyrical side. On the musical side, there used to be this song 'Bombay Calling' by a band called It's A Beautiful Day. It was fresh and original, when Jon was one day playing it on his keyboard. It sounded good, and we thought we'd play around with it, change it a bit and do something new keeping that as a base. But then, I had never heard the original 'Bombay Calling'. So we created this song using the Cold War as the theme, and wrote the lines 'Sweet child in time, you'll see the line.' That's how the lyrical side came in. Then, Jon had the keyboard parts ready and Ritchie had the guitar parts ready. The song basically reflected the mood of the moment, and that's why it became so popular."

http://www.songfacts.com/detail.php?id=4714

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ - 2ο μέρος

Από την επόμενη κιόλας μέρα η Λέλα έγινε η σκιά του Μέμου. Τον ακολουθούσε διαρκώς, προσπαθούσε να του πιάσει κουβέντα, εκείνος όμως συστηματικά την αγνούσε. Η αλλαγή στη συμπεριφορά της μικρής χρυσοψαρίνας δεν πέρασε απαρατήρητη από τους δικούς της. Οι αδελφές της συνεχώς την ρωτούσαν τι τρέχει με τον Μέμο και ο αδελφός της την κοιτούσε καχύποπτα. Ο πατέρας της της απαγόρευσε να τον ξαναπλησιάσει, δεν τον ήθελε για γαμπρό του. Καλύτερα να απογοητευόταν ο κυρ Διονύσης και να τον έπαιρνε από κει μέσα. Τους ήταν ανεπιθύμητος.
Όμως η Λέλα δεν άκουγε κανέναν. Στα μάτια της ο Μέμος ήταν ένας ήρωας, ανυπόταχτος και ατρόμητος. Τον θαύμαζε και κάθε φορά που τον κοιτούσε η μικρή καρδούλα της χτυπούσε σαν τρελή. Ήθελε να βρίσκεται συνεχώς κοντά του, να του μιλάει, να τον αγγίζει τυχαία με τα πτερυγιάκια της. Ήταν πολύ πεισματάρα κι επίμονη και δεν το έβαζε κάτω με τίποτα. Τι κι αν αυτός την αγνοούσε, τι κι αν της μιλούσε απότομα καμιά φορά – εκείνη το χαβά της! Πάντα γλυκομίλητη, πάντα με το χαμόγελο. Κάτι μέσα της της έλεγε ότι ο Μέμος δεν είναι αυτό που δείχνει. Και η γυναικεία της διαίσθηση την έκανε να νιώθει πως κι εκείνου του άρεσε κι ας μην το έδειχνε.
Είχε καταφέρει καποιες νύχτες που όλοι κοιμόντουσαν (κι ο Μέμος ήταν πιο ευάλωτος λόγω της νοσταλγίας που ένιωθε τα βράδια), να τον πλησιάσει και να τον κάνει να της μιλήσει. Δειλά δειλά της ανοιγότανε και της εξιστορούσε τις περιπέτειες που είχε ζήσει στη λίμνη. Μόλις εκείνη όμως του έκανε πιο προσωπικές ερωτήσεις, για την αγάπη, για τον έρωτα, εκείνος κλεινόταν και πάλι στον εαυτό του κι η συζήτηση σταματούσε εκεί.
Πέρασε έτσι ένας μήνας. Το μόνο που είχε αλλάξει στη ρουτίνα του ενυδρείου ήταν ότι ο Μέμος πήγαινε να φάει με τους υπόλοιπους κάθε φορά που ερχόταν το φαγητό. Με τον Πίπη εξακολουθούσε να μην τα πηγαίνει καθόλου καλά κι αρπαζόντουσαν σε κάθε ευκαιρία. Με τον Σούλη λέγανε πέντε κουβέντες, αλλά δε θα το έλεγες ότι κάνουν και παρέα. Οι υπόλοιποι του ήταν αδιάφοροι. Εκτός από τη Λέλα. Όλη την ημέρα ο Μέμος ζούσε για τη στιγμή που θα νύχτωνε κι η Λέλα θα τον πλησίαζε κρυφά. Αυτή είχε γίνει η μοναδική του χαρά. Ποτέ δεν της το έδειχνε, ούτε στον εαυτό του δεν το παραδεχόταν πόσο του είχε γίνει απαραίτητη η συντροφιά της.
Ένα απ’αυτά τα βράδια η Λέλα πήγε κοντά του κρατώντας στο στόμα της ένα σκουληκάκι. Τον πλησίασε και το άφησε δίπλα του.
«Το έφερα για σένα. Το πρωί που μας τα φέρανε δεν πρόλαβες να φας».
«Κι εσύ που το βρήκες;»
«Το είχα κρύψει, το είχα φυλαγμένο όλη μέρα. Δικό μου είναι ό,τι ήθελα το έκανα. Στο κάνω δώρο, φάτο»
«Δεν το θέλω, φάτο εσύ. Δε μου έχουν λείψει εμένα τα σκουλήκια στη λίμνη, κάθε μέρα τέτοια έτρωγα».
«Ένας λόγος παραπάνω Μέμο μου. Επειδή είσαι πολύ καιρό εδώ σίγουρα θα σου έχουν λείψει. Έλα πάρτο, μην κάνεις σαν παιδί»
Ο Μέμος δίστασε για λίγο, αλλά τελικά το καταβρόχθισε!
«Ευχαριστώ. Γιατί το έκανες αυτό; Γιατί έρχεσαι τα βράδια και μου κάνεις παρέα, γιατί με φροντίζεις; Εγώ δεν έχω τίποτα να σου προσφέρω»
«Κάνεις λάθος! Μου προσφέρεις πολλά πράγματα. Κάνεις την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά, με κάνεις να νιώθω πως η ζωή ξαφνικά είναι όμορφη, τα πάντα έχουν ένα πιο φωτεινό χρώμα. Μου λες σημαντικά πράγματα για τον έξω κόσμο που εγώ ποτέ δε θα είχα την ευκαιρία να μάθω. Θα ήθελα πολύ να γίνω σαν έσένα, τολμηρή, δυνατή, έξυπνη»
«Έλα τώρα! Δεν έχω τίποτα να ζηλέψεις! Και έξυπνη είσαι και όμορφη. Εξάλλου εσύ μου έλεγες ότι εδώ μέσα έχεις τα πάντα, δε σου λείπει τίποτα»
«Ναι έτσι ήταν. Πριν σε γνωρίσω. Γιατί από τότε που σε γνώρισα κατάλαβα πως μου έλειπε το πιο βασικό πράγμα για τη ζωή. Αυτό που τ’αλλάζει όλα, που τα κάνει να φαίνονται ασήμαντα και ανούσια μπροστά του»
«Και ποιό είναι αυτό;»
«Η αγάπη Μέμο. Η αγάπη....»
Ο Μέμος έγινε ακόμα πιο κόκκινος απ’ότι ήταν! Τα έχασε κι απέστρεψε το βλέμμα του απ’το δικό της. Για πρώτη φορά έχασε τα λόγια του και δεν ήξερε τι να πει. Κανένα άλλο θηλυκό δεν του είχε μιλήσει ποτέ έτσι. Κι ας είχε γνωρίσει τόσες πολλές.
Η Λέλα τον πλησίασε περισσότερο και του έδωσε ένα γλυκό φιλί στο μάγουλο. Μετά έφυγε αθόρυβα, όπως είχε έρθει.
Από κείνο το βράδυ ο Μέμος κλείστηκε ακόμα περισσότερο στον εαυτό του. Συμπεριφερόταν άσχημα σε όλους και ξεσπούσε με το παραμικρό. Οι καυγάδες με τα άλλα αρσενικά μπήκαν σε ημερησία διάταξη! Τα βράδια κρυβόταν από νωρίς κι έκανε πως κοιμάται. Η Λέλα δεν κατάφερε ούτε μια φορά να του ξαναμιλήσει.
Η καημένη η Λέλα είχε πέσει σε απελπισία. Ο πόνος της καρδιάς της ήταν τόσο μεγάλος και δυνατός που δεν μπορούσε να φάει, δεν μπορούσε να παίξει, δεν είχε όρεξη για τίποτα.
Κάποια μέρα η μητέρα της αποφάσισε να της μιλήσει.
«Λέλα μου; Γλυκό μου κορίτσι τι σου συμβαίνει; Μέρες τώρα είσαι στεναχωρημένη και δε μιλάς σε κανέναν. Έχεις αλλάξει καρδούλα μου, γιατί;»
«Δεν ξέρω μαμά, άσε με. Απλά δεν έχω όρεξη»
«Αχ, Λέλα μου, όταν εσύ πήγαινες εγώ γύριζα!»
«Τι πάει να πει αυτό τώρα;»
«Πάει να πει ότι ξέρω καλά τι σου συμβαίνει. Κι ο πατέρας σου το έχει καταλάβει, μην κοιτάς που δε μιλάμε. Αυτός ο Μέμος σου’χει πάρει τα μυαλά, έτσι δεν είναι; Τον αγάπησες κι εκείνος δε σε θέλει και στεναχωριέσαι. Σωστά;»
Η Λέλα κούνησε το κεφάλι της καταφατικά κι άρχισε να κλαίει.
«Το βλέπει κι ο πατέρας σου που σου έχει αδυναμία, γι αυτό τον έχει συνέχεια στην κόντρα. Καμιά μέρα θα τον δείρει με τα νεύρα που του έχει, είμαι σίγουρη»
«Αχ μαμά όχι! Σε παρακαλώ! Μην τον πειράξει πες του, μην του κάνει κακό, τον αγαπάω μαμά, δε θέλω να πάθει κάτι!»
«Αγάπη μου, αυτός θα φύγει, το βλέπεις. Ήδη ο κυρ Διονύσης με μισό μάτι τον κοιτάει έτσι που φέρεται μέσα στο ενυδρείο. Νομίζεις έχει το μυαλό του γι αγάπες κι έρωτες; Αυτός το μόνο που θέλει είναι να γυρίσει σπίτι του. Είναι πολύ πιθανό να έχει άλλο κορίτσι εκεί, το σκέφτηκες αυτό;»
«Όχι δεν έχει! Τον ρώτησα! Γιατί δε με θέλει μαμά μου; Δεν είμαι όμορφη; Δεν είμαι καλή; Τα θηλυκά της λίμνης είναι πολύ καλύτερα από μας;»
«Κούκλα είσαι! Η καλύτερη που θα μπορούσε ποτέ να βρει. Αλλά δεν είναι εκεί το θέμα. Είσαι διαφορετική, δεν ταιριάζετε. Αλλιώς έχει μάθει αυτός, ελεύθερος εκεί έξω. Πάρτο απόφαση Λέλα μου και βγάλτον απ’την καρδιά σου. Το μόνο που θα καταφέρεις είναι να πληγωθείς περισσότερο και δε σου αξίζει κοριτσάκι μου».
Με τα λόγια αυτά και μια γλυκιά αγκαλιά, η Βιβή παρηγόρησε την κόρη της.
Όμως η καρδιά της Λέλας δε γιατρεύτηκε έτσι εύκολα. Και μετά από λίγες μέρες από τη στεναχώρια της αρρώστησε. Έχασε εντελώς την όρεξη της, ένιωθε τρομερή αδυναμία και το κορμάκι της γέμισε σπυράκια. Οι γονείς της ανησύχησαν πολύ και προσπάθησαν να την συνεφέρουν, αλλά μάταια. Ο Μέμος στην αρχή παρακολουθούσε από μακριά το σημείο που είχαν μαζευτεί όλοι γύρω από τη Λέλα. Τον έτρωγε η αγωνία αλλά ο εγωισμός του δεν τον άφηνε να πλησιάσει. Τελικά, βλέποντας να περνάει η ώρα και η Λέλα να μένει ακίνητη, πήγε κι αυτός κοντά της.
Ο Πίπης τον κοίταξε άγρια και δεν τον άφησε να την πλησιάσει. «Αρκετό κακό της έχεις κάνει, φύγε! Κοίτα πώς κατάντησε το κοριτσάκι μου! Αν πάθει κάτι θα σε σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια!»
Η Βιβή, για πρώτη φορά μπήκε μπροστά στον άντρα της
«Άστον Πίπη μου. Άστον να πάει κοντά της. Μόνο αυτός μπορεί να την κάνει καλά. Άστον και δεν έχουμε πολύ χρόνο. Αν την δει ο κυρ Διονύσης έτσι, θα μας την πάρει»
Ο Πίπης παραμέρισε απρόθυμα κι ο Μέμος έτρεξε στην αγαπημένη του. Άρχισε να την χαιδεύει με τα πτερύγιά του και να της μιλάει. Εκείνη έδειχνε να μην καταλαβαίνει τίποτα πια. Η Βιβή έκανε νόημα στους υπόλοιπους κι απομακρύνθηκαν από το ζευγάρι. Ο Μέμος ήταν η τελευταία τους ελπίδα για να σωθεί η μικρή τους Λέλα.
Συνεχίζεται...

Μαρία Τζιρίτα